نوزاد انسان در اولین سال‌های عمر خود به مراقبت دائمی نیاز دارد. اما بیشتر حیوانات خیلی زود مستقل می‌شوند. برخی از آن‌ها هم مدت کوتاهی بعد از تولد می‌توانند خودشان راه بروند و غذا بخورند. بیشتر این حیوانات سم دارند و این یک دلیل ساده و منطقی دارد: بیشتر سم‌داران طعمه هستند و باید بتوانند با گله حرکت کنند، به خصوص وقتی مورد حمله قرار می‌گیرند. هرچند راه رفتن یک مکانیزم بقا به شمار می‌رود، اما تماشای آن لذتبخش است.

زرافه‌

 

زرافه‌ها حیوانات سم‌داری هستند که خیلی زود راه می‌افتند. آن‌ها اولین قدم‌های لرزان خود را ۳۰ تا ۶۰ دقیقه بعد از تولد برمی‌دارند. استفانی مانتیلا، مربی حرفه‌ای حیوانات و نگهبان سابق باغ وحش هوستون، می‌گوید بعد از ۱۴ ماه بارداری، بچه زرافه‌ها هنگام تولد حدود ۲ متر سقوط می‌کند و به زمین می‌افتند. گرچه به نظر می‌رسد که این سقوط به پا‌ها و گردن بلند آن‌ها آسیب می‌زند، اما آن‌ها را تشویق می‌کند که اولین قدم خود را بردارند. 

---

اُکاپی یا زرافه گردن‌کوتاه

 

اکاپی‌ها یا زرافه‌های جنگلی از بستگان نزدیک زرافه‌ها هستند، اما بیشتر شبیه دورگه اسب قهوه‌ای و گورخر هستند. آن‌ها هم مثل زرافه‌ها ۱۵ ماه باردارند و بعد از تولد راه می‌توانند بروند. اما کره‌های اکاپی برخلاف زرافه، فاصله کوتاه‌تری سقوط و به زمین برخورد می‌کنند. اکاپی‌ها به صورت طبیعی فقط در جمهوری دموکراتیک کنگو یافت می‌شوند. اگر به دنبال یک ویژگی خارق‌العاده در این حیوان هستید، باید بدانید زبان آن‌ها آن‌قدر دراز است که می‌توانند گوش خود را بلیسند.

---

گورخر

 

نوزاد گورخر ۳۰ دقیقه بعد از تولد می‌تواند بایستد. بچه گورخر تا چند روز بعد از تولد با مادرش و جدا از بقیه گروه می‌ایستد تا بوی منحصربه‌فرد مادرش را به خاطر بسپارد. گورخر‌ها در هر زمانی از سال به دنیا می‌آیند و بچه گورخر‌ها بعد از سه سال از مادرشان مستقل می‌شوند.

---

اسب

 

کره اسب‌ها در عرض یکی دو ساعت بعد از به دنیا آمدن می‌توانند بایستند و راه بروند. کره اسب‌های ماده سریعتر از کره اسب‌های نر می‌ایستند و راه می‌روند. اما هر دو مهارت و چابکی چهارنعل رفتن را بعد از ۲۴ ساعت یاد می‌گیرند.

---

ایگوانای دریایی

 

این موجودات که شبیه اژد‌های خاکستری کوچک هستند، به محض از تخم درآمدن می‌توانند بدوند؛ و به این نیاز هم دارند، چون شکارچیان زیادی مثل مار‌ها منتظرند تا آن‌ها را بخورند. ایگوانای دریایی در طبیعت، فقط در جزایر گالاپاگوس اکوادور زندگی می‌کند و نهایتا ۱۰ کیلوگرم وزن می‌گیرد.

---

گنو (Gnu) یا گوزن یالدار

 

گوزن‌های یال‌دار در جنوب و شرق آفریقا یافت می‌شوند. هر سال بین ۳۰۰ تا ۵۰۰هزار گوزن یال‌دار در اوایل فصل باران (بین ماه ژانویه و مارس) به دنیا می‌آیند. تنها چند دقیقه طول می‌کشد تا نوزادان ۲۰کیلوگرمی آن‌ها بتوانند راه بروند. تنها چند روز بعد از تولد هم می‌توانند از شکارچیانی مثل شیرها، کفتارها و سگ‌های وحشی فرار کنند. 

---

خوک

 

خوک‌ها به محض تولد می‌توانند بایستند و راه بروند و طی چند ساعت بعد از تولد مهارت‌های راه رفتن آن‌ها بسیار بهتر می‌شود. آن‌ها هشت ساعت بعد از تولد، کنترل کامل روی مهارت‌های حرکتی خود پیدا می‌کنند. همچنین خوک‌ها احساسات را درک می‌کنند، همدردی می‌کنند و بسیار باهوش هستند. در یک آزمایش، به بچه خوک‌های شش هفته‌ای مفهوم انعکاس آینه را در عرض چند ساعت یاد دادند، چیزی که ماه‌ها طول می‌کشد تا نوزاد انسان متوجه شود.

---

خوکچه هندی

 

بچه‌های خوکچه هندی مثل خوک‌ها همان روزی که به دنیا می‌آیند می‌توانند راه بروند. البته خوکچه‌های هندی هیچ ربطی به خوک‌ها ندارند. آن‌ها جوندگانی از آمریکای جنوبی هستند. بچه خوکچه‌های هندی علاوه بر راه رفتن در روز تولدشان، شروع به خوردن غذای جامد هم می‌کنند، هرچند تا سه هفته هم‌چنان شیر مادرشان را هم می‌خورند. جالب است بدانید که آن‌ها در یک ماهگی، خودشان می‌توانند بچه‌دار شوند.

---

شتر

 

شتر‌های نوزاد ۳۰ دقیقه بعد از تولد می‌توانند راه بروند. هرچند بچه‌های بسیاری از حیوانات زود راه می‌افتند، اما نمی‌توانند کار‌های عجیبی که شتر‌ها انجام می‌دهند را انجام دهند. مثلا شتر‌ها در طوفان سوراخ بینی خود را می‌بندند تا ماسه وارد بینی‌شان نشود، همچنین با دو ردیف مژه و پلک سوم شفاف از چشمانشان حفاظت می‌کنند.

 

منبع: rd

گربه‌ها و سگ‌ها کوررنگ هستند

 

اگرچه تا مدت‌ها تصور می‌شد که سگ‌ها و گربه‌ها بینایی محدودی دارند و فقط رنگ‌های خاصی را می‌بینند، اما اینطور نیست. گربه‌ها و سگ‌ها رنگ‌ها را خیلی بهتر از تصور ما می‌بینند. هر دو می‌توانند سایه‌های آبی و سبز را ببینند. درواقع گربه‌ها نسبت به انسان‌ها سلول‌های گیرنده نور بیشتری در چشمشان دارند، و به همین دلیل در نور کم بهتر می‌بینند. حتما شب‌ها در راه پیدا کردن توالت به دیوار خورده اید، اما این اتفاق برای گربه‌ها نمیفتد. چون آن‌ها یک لایه آینه‌ای اضافی پشت شبکیه چشم خود دارند، یعنی نور ورودی دو بار شانس برخورد با سلول‌های گیرنده نور را دارد. در چشم انسان، اگر نور همان بار اول برخورد نکند، در لایه سیاه پشت شبکیه جذب شده و برای همیشه از بین می‌رود. سگ‌ها گیرنده‌های نور کمتری در چشمشان دارند بنابراین بینایی رنگی آن‌ها یک هفتم ماست. دانشمندان معتقدند که بینایی رنگ سگ‌ها شبیه به انسان‌هایی است که کوررنگی قرمز-سبز دارند.

---

زنبور‌ها فقط یک بار نیش می‌زنند

 

شما معمولا سعی می‌کنند از زنبور‌ها اجتناب کنید. کار درستی هم می‌کنید چون خرزنبور‌ها و زنبور‌های زرد، می‌توانند بار‌ها به شما حمله کنند و نیشتان بزنند. از زنبور‌های سرخ اروپایی هم فرار کنید. آن‌ها حتی به خودشان زحمت نیش زدن هم نمی‌دهند، چون می‌توانند با فک بزرگشان گاز بگیرند. زنبور‌های نجار قدیمی هم هستند که چوب‌های خانه شما را سوراخ می‌کنند. اگر انگشتتان را در سوراخ آن‌ها فرو کنید ممکن است زنبور ماده نیشتان بزند. اما اگر زنبور نر باشد خطری ندارد، چون نر‌ها نیش ندارند. و بالاخره تنها زنبوری که یک نیش دارد زنبور عسل است.

---

حیوانات نر بچه بزرگ نمی‌کنند

 

اگر چه پنگوئن امپراتور ماده تخم می‌گذارد، اما بعد از تخمگذاری فورا بلند می‌شود و به تعطیلات دو هته‌ای اقیانوس می‌رود تا دوباره غذا بخورد و جان بگیرد. اما وقتی مادر نیست و برای بازیابی قدرت خود رفته، چه کسی از تخم‌ها مراقبت می‌کند؟ بابا پنگوئن‌ها. آن‌ها نه تنها مراقب بچه‌ها هستند، بلکه تخم‌ها را دو ماه بین پاهایشان نگه می‌دارند. پدر معمولا گرسنه می‌ماند تا حرکتی نکند که باعث آسیب به بچه‌ها شود.

 

پرندگان زیادی هستند که نمی‌توانند پرواز کنند، اما اردک‌ها جزء آن‌ها نیستند. برخی اردک‌های وحشی می‌توانند با سرعت ۸۰ کیلومتر بر ساعت پرواز کنند، اما بیشتر آن‌ها به خاطر وزنشان بسیار کندتر هستند. دلیل این تصور ما، اردک‌های کشتی‌بخار هستند که سه چهارمشان پرواز نمی‌کنند. حتی آن‌هایی که می‌توانند پرواز کنند هم همیشه این کار را نمی‌کنند؛ برخی از نر‌ها بیش از حد سنگین هستند که بتوانند پرواز کنند. قابل درک است که تماشای پرواز کردن سایر اردک‌ها ناامیدکننده باشد. شاید به همین دلیل است که این اردک‌ها کمی پرخاشگر هستند و دعوا‌های خونین با یکدیگر دارند.

---

اگر جوجه پرنده را لمس کنید، مادرش

رهایش می‌کند

 

تا به حال پرنده‌ای تصمیم گرفته زیر پله یا ایوان شما تخم بگذارد؟ نیاز نیست دور آن یک نوار زرد بکشید تا کسی به جوجه‌ها دست بزند. این فقط یک افسانه است که پرنده‌ها جوجه‌هایشان را در صورت لمس شدن طرد می‌کنند. اگر لانه پرنده هنگام لانه‌سازی یا تخم‌گذاری توسط یک شکارچی احتمالی به هم ریخته شود، پرنده آن لانه را ترک می‌کند و لانه دیگری می‌سازد. پرنده‌ها نمی‌توانند بوی انسان را تشخیص دهند. بیشتر آن‌ها اعصاب بویایی ساده و کوچکی دارند که حس بویایی آن‌ها را محدود می‌کند. اما به‌هم‌ریختگی لانه آن‌ها را می‌ترساند. در واقع پرنده‌ها نه در واکنش به لمس شدن، بلکه در صورت آشفتگی لانه همه چیز را رها می‌کنند و می‌روند.

 

 

به نظر می‌رسید این خزندگان موجواتی، منزوی، غیراجتماعی و از نظر رفتاری ساده باشند. اما تحقیقات اخیر نشان می‌دهد که برخی مارمولک‌ها والدین و همسران فداکاری هستند که می‌توانند خویشاوندان خود را از غریبه‌ها تشخیص دهند. بسیاری از مارمولک‌ها چند ماه اول عمرشان را در کنار خواهر و برادر‌ها یا خانواده خود می‌گذرانند و درس‌ها و مهارت‌های مهم زندگی را می‌آموزند و نداشتن تعامل اجتماعی برای رشد آن‌ها مضر است. به نظر می‌رسد این خزندگان مثل انسان از محیط اولیه سرشار از تعامل اجتماعی بهره می‌برند.

---

خفاش‌ها کور هستند

 

خفاش‌ها در تاریکی با استفاده از اکولوکیشن شکار می‌کنند، یعنی از صدا‌هایی که تولید می‌کنند و به آن‌ها برمی گردد، برای راه‌یابی استفاده می‌کنند. اما می‌توانند ببینند. تحقیقات نشان می‌دهد که گاهی خفاش‌ها هنگام شکار استفاده از بینایی را به صدا ترجیح می‌دهند؛ و بسیاری از خفاش‌های میوه اصلا از اکولوکیشن استفاده نمی‌کنند و چشمان تیزی دارند.

 

کوهان شتر به این حیوان کمک می‌کند هنگام کم بودن منابع زنده بماند، اما کیسه‌ آب نیست. کوهان‌ها درواقع ذخایر چربی هستند که بدن حیوان آن‌ها را هنگام کم بودن غذا برای تامین انرژی می‌سوزاند. شتر‌ها می‌توانند مدت طولانی بدون آب راه بروند، اما آب اضافی در جریان خونشان ذخیره می‌شود نه در کوهان.

---

اگر کرمی را از وسط نصف کنید، به شکل

دو کرم زنده می‌ماند

 

کرم‌های خاکی دو انتهای متمایز دارند: یک سر و یک دم. اگر دم بریده شود، دم جدیدی به جای آن رشد می‌کند. دم بعد از بریده شدن ممکن است کمی تکان بخورد، اما سر جدیدی ایجاد نمی‌شود که یک کرم جدید به وجود آید. فقط کرم‌های پهن پلاناریان استثنا هستند که از بریدن یک سیصدم بدنشان هم کرم جدیدی رشد می‌کند. حتی سر جدیدی که رشد می‌کند همه خاطرات سر قدیم را دارد.

 

 

 

یک نوع عنکبوت به نام بابالنگ دراز وجود دارد که درواقع عنکبوت نیست و غدد سمی ندارد؛ بنابراین نمی‌تواند سمی‌ترین عنکبوت باشد. اما موجود دیگری به نام عنکبوت بابا لنگ دراز وجود دارد که سمی است، اما نیش کوتاهی دارد. اما تاثیر سم آن روی انسان با سایر عنکبوت‌ها مقایسه نشده است؛ بنابراین این افسانه هیچ پایه و اساسی ندارد.

 

 

این مارمولک‌ها رنگ تغییر می‌دهند و این رنگ‌ها اغلب با محیط اطرافشان تطابق دارد. اما تغییر رنگ بر اساس تغییر دما یا حالت حیوان رخ می‌دهد.  مثلا ممکن است وقتی آفتاب‌پرست احساس خطر می‌کند، تیره شود یا در گرما روشن شود تا گرما را منعکس کند، اما این رنگ‌ها ربطی به محیط اطرافشان ندارند.

 

کارتون‌ها را فراموش کنید که صاریغ‌ها با دمشان از یک شاخه درخت آویزان می‌شوند. آن‌ها برای خوابیدن در شکاف‌های صخره‌ها و درختان و سایر جا‌های دنج خلوت می‌کنند. بچه صاریغ‌ها می‌توانند برای چند ثانیه کوتاه از دمشان آویزان شوند، اما صاریغ‌های بالغ برای این کار زیادی سنگین هستند و فقط از دمشان برای حفظ تعادل هنگام بالا رفتن استفاده می‌کنند.

 

وزغ‌ها دارای برجستگی‌هایی شبیه زگیل هستند و زگیل‌های انسانی واگیردار هستند، اما هرگز از قورباغه یا وزغ زگیل نمی‌گیرید. انسان از ویروس زگیل می‌گیرد، اما برجستگی‌های روی دوزیستان غده است. ترشحات آن‌ها ممکن است پوست شما را تحریک کند، اما باعث زگیل نمی‌شود.

 

در مستند سال ۱۹۵۸ دیزنی، راوی می‌گوید: «این حیوانات کوچک دسته جمعی خودشان را به دریا می‌اندازند و خودکشی می‌کنند.» و ادعا می‌کند که این مرگ‌ها عمدی است تا جمعیتشان کنترل شود. در این حین مخاطب ده‌ها موش قطبی را می‌بیند که کنار صخره صف کشیده اند تا خودشان را به دریا بیندازند. اما این حقیقت ندارد. موش‌های قطبی گاهی اوقات از صخره‌ها می‌پرند و هنگام مهاجرت‌های دسته جمعی می‌میرند یا اگر نتوانند طولانی مدت شنا کنند می‌میرند.

 

 

فرو کردن سر در خاکف برای نادیده گرفتن مشکلات مسخره به نظر می‌رسد و شترمرغ‌ها هم موافقند. وقتی آن‌ها در معرض خطر هستند، کل بدنشان، گردن و سر را به زمین می‌اندازند تا خودشان را از دیدن شکارچیان پنهان کنند. از دور، گردن آن‌ها با ماسه‌ها ترکیب می‌شود، بنابراین به نظر می‌رسد سرشان زیر زمین است.

 

 

 

گاو‌ها درواقع نسبت به رنگ سبز و قرمز کوررنگ هستند. آنچه آن‌ها را در گاوبازی وحشی می‌کند حرکات شنل است و رنگ آن هیچ اهمیتی ندارد. اما چون گاوباز‌ها در مرحله فینال از شنل قرمز استفاده می‌کنند، ما فکر می‌کنیم که رنگ قرمز آن‌ها را تحریک می‌کند. احتمالا آن‌ها این رنگ را انتخاب کردند تا بعد از کشتن حیوان خونش را پنهان کنند، نه اینکه آن را عصبانی کنند.

 

حس می‌کنند
 

کوسه‌ها حس بویایی فوق العاده‌ای دارند و می‌توانند بوی خون را به نسبت یک در میلیون حس کنند، یعنی یک فنجان خون را در یک استخر شنا تشخیص می‌دهند. اما این ربطی به فاصله طعمه ندارد.

---

 

علیرغم اینکه آن‌ها جا‌های تاریک و دنج را دوست دارند، به ندرت می‌توانید گوش‌خیزک‌ها را در گوش کسی پیدا کنید. نام آن‌ها از قرن هجدهم ریشه می‌گیرد که فکر می‌کردند این حشرات داخل گوش و مغز افراد خواب پنهان می‌شدند و باعث درد، ناشنوایی و حتی مرگ می‌شدند. البته معلوم شد این یک افسانه است. اکنون می‌دانیم که آن‌ها از گیاهان و بعضا حشرات کوچکتر تغذیه می‌کنند، اما خطری برای انسان ندارند.

 

حتما عبارت «اشک تمساح ریختن» را شنیده اید که به معنای احساسات و ناراحتی دروغین است. این عبارت از این واقعیت ریشه می‌گیرد که تمساح‌ها هنگام غذاخوردن اشک می‌ریزند، اما به دلایل بیولوژیکی نامشخص. یکی نظریه این است که وقتی تمساح‌ها هنگام غذاخوردن هیس و هوف می‌کنند، هوایی که وارد بینی می‌شود با اشک ترکیب می‌شود و از چشم‌ها تخلیه می‌شود.

 

حیوانات در خواب زمستانی وارد خواب عمیقی می‌شوند که صدای بلند یا لمس کردن، بیدارشان نمی‌کند. نه تنها دمای بدنشان پایین می‌آید و ضربان قلبشان کمتر می‌شود، بلکه سرعت نفس کشیدنشان هم کمتر می‌شود. اما خرس‌ها در زمستان دچار مرگ کاذب یا خواب عمیق می‌شوند که در سروصدا به راحتی بیدار می‌شوند و دمای بدنشان هم همچنان نسبتا بالاست.

 

زرافه‌ها عادات خواب عجیب و غریبی دارند، اما قطعا بیشتر از نیم ساعت در روز می‌خوابند. طبق تحقیقات انجمن خواب اروپا، آن‌ها ۴.۶ ساعت در روز می‌خوابند.

 

کارتون‌ها غذاخوردن مورچه‌خوار‌ها را اشتباه نمایش می‌دهند. در واقعیت آن‌ها از زبان کرم‌مانند خود برای خوردن مورچه‌ها استفاده می‌کنند. مورچه‌خوار‌ها دندان ندارند، اما می‌توانند ۳۵۰۰ مورچه و موریانه در روز بخورند با استفاده از زبانشان که ۱۶۰ بار در دقیقه تکان می‌خورد.

 

منبع: rd