آتش‌سوزی جنگل‌های استرالیا این روز‌ها در صدر تمامی خبرگزاری ها دیده می‌شود و موجب نگرانی همه مردم دنیا شده است. آتشی که به ۶ ایالت گسترش یافته و جان بیش از نیم میلیارد جانور را گرفته و همچنان ادامه دارد.

استرالیا با اکو سیستم خاصش، ۲۴۴ گونه جانوری از جمله کوالا‌ها را در خود جای داده که در هیچ کجای دیگری از جهان یافت نمی‌شوند. آتش سوزی اخیر که ۶ میلیون هکتار از استرالیا را در بر گرفته، نیم میلیارد جانور را به نابودی کشانده است و به نظر نمی‌رسد به این زودی‌های تمام شود. آنچه باعث شده این آتش سوزی تا این حد شدید باشد به سه عامل مرتبط است؛ گرما، خشکی و باد. این عوامل در نتیجه روند‌های طولانی مدت و نیز کوتاه مدت گرمایش به وجود آمده اند. 

محققان به این نتیجه رسیدند که تغییرات اقلیمی نقش مهمی در این آتش سوزی‌ها داشته و با گرم شدن هوا، جنگل‌ها خشک‌تر شده و بدین ترتیب احتمال آتش سوزی و ادامه آن بیشتر خواهد شد؛ و این به معنای بیشتر شدن آتش سوزی‌های بزرگ منجر می‌شود که البته موضوع جدیدی نیست. آتش سوزی‌های بزرگ همواره خانه ها، حیات وحش و جنگل‌ها را برای قرن‌ها تهدید کرده اند. در ادامه این مطلب قصد داریم شما را با ویرانگرترین و بزرگ‌ترین آتش سوزی‌های تاریخ آشنا کنیم.

۱. شبی که ویسکانسین در آتش سوخت

آتش سوزی در شهر پشتیگو یکی از بدترین آتش سوزی‌های تاریخ ایالات متحده بود و همزمان با یک آتش سوزی کمتر ویرانگر، اما بسیار مشهورتر همراه شد: آتش سوزی بزرگ شیکاگو. بر اساس گزارش واشنگتن پست، تاریخ آتش سوزی بزرگ پشتیگو را به یک دلیل باور نکردنی فراموش کرده است: این آتش سوزی تنها خط تلفن موجود در منطقه را از بین برد و بازماندگان فاجعه هیچ ابزاری برای مخابره کردن خبر جهنمی که در آن گرفته شده بودند به بیرون را نداشتند.

این آتش سوزی در ۸ اکتبر ۱۸۷۱ شمال شرقی ویسکانسین را درنوردید و گمانه زنی‌ها در مورد علت شروع آن نیز متفاوت است. اما گفته می‌شود که کارگران راه آهن برای صاف کردن مسیر ریل گذاری خود قصد سوزاندن بوته‌هایی در مسیر را داشتند که این آتش از کنترل خارج شده و در ادامه باعث سوختن ۱.۲ میلیون هکتار زمین، نابودی ۱۶ شهر و کشته شدن صد‌ها نفر شد.

تعداد کشته شدگان بین ۱.۲۰۰ تا ۲.۵۰۰ نفر عنوان شد. شدت این آتش سوزی را می‌توان با مطالعه خاطرات پدر روحانی پیتر پرنین، کشیش منطقه پشتیگو، متوجه شد. او گروهی از بازماندگان را رهبری می‌کرد که در رودخانه‌ای در همان حوالی روی یک قایق پناه گرفته بودند و شعله‌های آتش را تماشا می‌کردند که از یک سوی رودخانه به سوی دیگر می‌پریدند.

صبح روز بعد بازماندگان به خشکی رفتند و متوجه شدند که شن‌ها به شیشه تبدیل شده و پشته‌ای از جنازه‌های سوخته که یکدیگر را بغل کرده و رو به شعله‌ها بودند پیدا شد. همچنین آن‌ها جنازه مردی را پیدا کردند که در کنار جنازه سوخته همسرش گلوی خود و فرزندانش را بریده بود، او خود و بچه هایش را کشته بود تا درد ناشی از سوختن در شعله‌ها را تجربه نکنند.

۲. جرقه‌ای از قطار که تبدیل به جهنم شد

مینه سوتا از دیرباز به عنوان سرزمین ۱۰.۰۰۰ رودخانه به خاطر زمستان‌های طولانی، سرد و برفی اش شناخته می‌شد، اما تابستان و پاییز ۱۹۱۸ هوای منطقه به طور بی سابقه‌ای گرم و خشک بود. همان ماه‌های خشک و وزش باد‌های ناگهانی بود که جرقه‌ای از یک قطار را به آتشی بزرگ تبدیل کرد که منطقه کلوکت در مینه سوتا را در اکتبر همان سال به مدت چند روز به یک جهنم واقعی تبدیل ساخت. با وزش باد، آتش سوزی اولیه به جهنمی متحرک با سرعت ۶۵ مایل در ساعت تبدیل شد.

آتش با سرعتی باورنکردنی بزرگ‌تر می‌شد و پیش می‌رفت و وقتی که به پایان رسید بیش از ۲۵۰.۰۰۰ هکتار از زمین‌های منطقه سوخته و بیش از ۱.۰۰۰ نفر جانشان را از دست داده بودند. شهر‌های زیادی به طور کامل در دل جهنم سوزان فرو رفتند. شهر کلوکت به طور کامل ویران شد، اما بدترین اتفاق در موس لیک افتاد. به گفته یک تاریخ نگار به نام دان رید، ۴۵۳ نفر از ساکنان موس لیک در آتش سوختند که تعدادی از آن‌ها در زیرزمین هایشان انتظار تمام شدن آتش را می‌کشیدند و بسیاری نیز در حین تلاش برای فرار از آتش جانشان را از دست دادند.

ده‌ها نفر در مسیر جاده‌ای که اکنون پیچ مرد مرده نامیده می‌شود جانشان را از دست دادند و خانواده‌های زیادی به طور کامل نابود شدند، از جمله خانواده‌ای ۵ نفره که به گفته رید «چنان بد سوخته بودند که خاکستر همه آن‌ها را می‌شد در یک جعبه کفش جای داد».

۳. شعله‌هایی که کیلومتر‌ها به آسمان رفت

بر اساس گفته‌های تاریخ نگاران، شهر هینکلی در مینه سوتا و ۵ شهرک و روستای مجاور در نتیجه یک آتش سوزی بزرگ که بین ساعت ۲ تا ۴ بعدازظهر روز شنبه، اول سپتامبر ۱۸۹۴ به اوج خود رسید ویران شدند. به گفته آن‌ها الواربری عامل اصلی افزایش قدرت آتش بود: سال‌ها و سال‌ها بریدن الوار باعث شده بود که منطقه کاملاً خالی از درخت شده و تنها بوته‌های خشک باقی بمانند. تابستان آن سال بسیار گرم و بارندگی وجود نداشت، اما وقوع آتش سوزی امری طبیعی بود و ماه‌ها بود که هوای منطقه از دود آتش سوزی‌ها تاریک بود. آتش سوزی‌ها از سپتامبر آغاز شده بود و وقتی نسیم جای خود را به باد‌های شدید داد آتش شروع به منتشر شدن کرد.

با پایان آتش سوزی تنها در هینکلی بیش از ۴۱۸ نفر و ۱۰۰ نفر نیز در شهر‌ها و رسوتا‌های مجاور کشته شده بودند. همچنین تعداد نامشخصی از بومیان نیز در این آتش سوزی جان خود را از دست دادند. برخی با قطار فرار کردند و برخی دیگر در دورن یک گودال سنگی پر از آب شده در نزدیکی مرکز شهر پناه گرفتند. مادربزرگ دان لارسون از این آتش سوزی جان سالم به در برد و بعد‌ها داستان شعله‌هایی را بازگو کرد که بیش از ۴.۵ مایل به آسمان بلند شده و از فاصله ۲۰۰ مایلی قابل مشاهده بودند.

۴. آتش سوزی که جان آتشنشانان چترباز را

گرفت

منطقه مان گلاچ منطقه‌ای وحشی در جنگل‌های ملی هلنا در مونتانا است، به همین دلیل وقتی که در ۵ آگوست ۱۹۶۹ در این منطقه آتش سوزی دیده شد این خانه‌ها و زندگی انسان‌ها نبودند که تهدید می‌شدند. ماموریت اطفای حریق به تیمی از سرویس جنگل که هنوز تازه کار بودند محول گردید؛ و اینگونه بود که تراژدی رخ داد. ۱۵ آتشنشان چترباز به سمت مان گلاچ براه افتادند، اما تنها دو نفر زنده بازگشتند. مدت کوتاهی پس از رسیدن به زمین و در فاصله نیم مایلی از آتش، باد شدت گرفت و بر اساس محاسبات تنها در عرض ۱۰ دقیقه، آتش ۳.۰۰۰ هکتار را در خود بلعید و بدین ترتیب گروه آتشنشانان خیلی زود به جای تلاش برای خاموش کردن آتش مجبور به تلاش برای فرار و زنده ماندن کردند.

سرویس جنگل، اما این نبرد را «مسابقه‌ای که امکان برد آن وجود نداشت» نامید. این آتش سوزی بعد‌ها الهام بخش کتاب نورمن مک لین با عنوان «مردان جوان و آتش» شد و باعث شد که سرویس جنگل تکنیک‌های آتشنشانی جدیدی را ترتیب داده و استاندارد‌های ایمنی بیشتری را به برنامه‌های خود اضافه کند. اکنون بنایی یادبود برای این آتشنشانان در ورودی مریودر کنیون نصب شده است.

۵. مرگبارترین آتش سوزی در تاریخ کانادا

تقریباً هیچ کسی نمی‌داند دلیل شروع آتش سوزی که بعد‌ها مرگبارترین آتش سوزی تاریخ کانادا لقب گرفت چه بوده است، اما باور‌ها بر این است که آتش سوزی که در نهایت جان ۲۲۴ نفر را گرفت و از ۲۹ جولای ۱۹۱۶ شروع شده و تا روز‌ها ادامه داشت در نتیجه استفاده کارگران از دینامیت برای پاک کردن زمین برای ساخت راه آهن به وقوع پیوست. اما دلیل هر چه که بود این آتش سوزی روش مبارزه آتشنشانان در کانادا با آتش سوزی‌های بزرگ را برای همیشه تغییر داد و باعث شکل گیری نیرو‌های منطقه‌ای آتشنشان در این کشور شد.

در اثر این آتش سوزی روستا‌ها و شهرک‌های زیادی به کلی از بین رفتند، از جمله متیسون، اروکویز فالز و نوشکا که بعد‌ها بازسازی شده و به نام کشیشی که در تلاش برای نجات مردمش از آتش جان باخت، وال گاین نامگذاری شد. مردم بسیاری با بدن‌های نیم سوخته در کنار جاده افتاده و منتظر مداوا شدن بودند و بعد از آتش سوزی نیز غذایی برای خوردن باقی نمانده بود به جز سیب زمینی‌هایی که در آتش سوزی کاملاً پخته شده بودند. بعضی کفش هایشان آتش گرفته بود و اکنون که آن‌ها را خاموش کرده بودند دیگر از پا در نمی‌آمدند.

۶. سوختن ۶۰ زمین فوتبال در دقیقه

گفته می‌شود که سرعت آتش سوزی ۸ نوامبر ۲۰۱۸ در دامنه کوهستان‌های سیرا نوادا چنان بالا بوده که در هر دقیقه زمینی به مساحت ۵۰ زمین فوتبال در آتش سوخته بود و در ۱۳ نوامبر اعلام شد که این آتش سوزی مرگبارترین آتش سوزی در تاریخ کالیفرنیا بوده است. این آتش سوزی دو و نیم هفته ادامه داشت و تا سال بعد تعداد کشته شدگان به طور دقیق مشخص نبوده و برخی قربانیان شناسایی نشده بودند، اما در نهایت تعداد کشته شدگان ۸۵ نفر اعلام شد. اما آمار ویرانی‌ها هولناک بود: بیش از ۱۳.۹۷۲ خانه ویران شد، ۵۲۸ محل کسب و کار سوخته و ۴.۲۹۳ ساختمان دیگر نابود شد.

وسعت زمین‌های سوخته توسط شعله‌ها ۱۵۳.۰۰۰ هکتار برآورد گردید. بیشتر آسیب‌ها به شهر پارادایز وارد شد. خاطرات شاهدان عینی از این آتش سوزی بسیار هولناک بود. یکی از ساکنان این شهر به نام نیکول جولی در حالی که خودروش در محاصره آتش قرار داشت با شوهرش تماس گرفته و فریاد می‌زد: «اگر قرار است بمیری، بجنگ و بمیر».

۷. ما آتش را شروع نکرده بودیم

در جولای سال ۲۰۱۵، آتش سوزی در مکانی بسیار غیرمعمول و باورنکردنی آغاز شد: جنگل‌های بارانی اندونزی. این آتش ماه‌ها ادامه داشت و بخش زیادی از جنگل‌های بارانی اندونزی و زیستگاه جانوران کمیاب و در معرض انقراض مانند اورانگوتان‌ها را به خاکستر تبدیل کرد. به گفته گاردین، در حالی که تعداد کشته شدگان مستقیم ناشی از آتش سوزی تنها ۱۹ نفر اعلام شد، اما بیش از نیم میلیون نفر به دلیل دود ناشی از این آتش سوزی دچار مشکلات تنفسی شدند. بررسی‌های دانشگاه هاروارد در منطقه و پس از پایان آتش سوزی نشان داد که این آتش باعث وقوع بیش از ۱۰۰.۰۰۰ مرگ پیش از موعد شده است.

اگر چه بیشتر منطقه آتش سوزی خالی از سکنه بود، اما باد‌های شکل گرفته در اثر ال نینو دود ناشی از این آتش را به مناطقی مانند سنگاپور، کوالالامپور و سوماترا منتقل کرد. آتش سوزی در اثر تلاش برای سوزاندن جنگل‌ها به منظور تولید روغن پالم و خمیر کاغذ صورت گرفته و جنایت علیه بشریت لقب داده شد. صد‌ها نفر از مقامات بلندمرتبه منطقه‌ای دستگیر و محاکمه شدند.

۸. جمعه سیاهی که نباید فراموش شود

۱۳ ژانویه ۱۹۳۹ بود: یک تابستان داغ، طولانی و خشک استرالیایی و «خشک» کمترین تعبیری بود که برای آن تابستان می‌توانست به کار گرفته شود. سال‌های قبل از این روز که از آن با نام جمعه سیاه یاد می‌شود با خشکسالی همراه بود. بستر رودخانه‌ها و نهر‌ها بسیار خشک شده، آب جیره بندی شده و باد نیز آخرین ذره‌های رطوبت را از کف جنگل بلند کرده و زمین‌های وسیع منطقه را به آتش زنه و چخماق تبدیل ساخته بود. با شدت گرفتن باد، آتش‌هایی که توسط مزرعه داران، معدنکاران، کارگران جنگل و کسانی که در جنگل کمپ زده بودند به سرعت از کنترل خارج شد.

میلیون‌ها هکتار جنگل در آتش سوخت، دستکم ۷۱ نفر و هزاران اسب، گاو و گوسفند نیز کشته شدند. بیش از ۱.۰۰۰ خانه ویران شد و ۵ شهر کوچک به طور کامل توسط شعله‌های آتش بلعیده شدند. هزاران نفر بی خانمان شدند، هکتار‌ها جنگل محافظت شده ویران شده و خاکستر آتش به نیوزیلند رسید.

۷ سال بعد این اتفاق بار دیگر رخ داد و این بار به آن لقب شنبه سیاه داده شد. این بار وقتی که آتش سوزی کنترل شد ۱۷۳ نفر انسان و بیش از ۱ میلیون حیوان جان خود را از دست داده بودند. این آت سوزی در یکی از گرمترین روز‌های تاریخ استرالیا و در حالی که باد‌هایی با سرعت ۶۵ مایل در ساعت وزیدن گرفته بود رخ داد.

منبع: grunge

 صرف نظر از اینکه کجای دنیا زندگی می‌کنید، احتمالا تصویر ذهنی شما از جهان تا حد زیادی مثل بقیه باشد. البته، اطلاعات ما درباره محیط اطراف خودمان نسبت به سایر کشورها بیشتر است، مثل کشورمان، کشور‌های همسایه و ...، اما درک کلی ما از دنیا تا حد زیادی شبیه یکدیگر است.

اشتباهات و بی‌دقتی زیادی در تصورات ما وجود دارد که هرگز به خودمان زحمت نمی‌دهیم آن‌ها را اصلاح کنیم، عمدتا به این دلیل که مستقیما روی ما تاثیر نمی‌گذارند. بی دقتی‌هایی مثل:

برزیل از کل ایالات متحده بزرگتر است

شاید برزیل از نظر استانداردهای جهانی کشور نسبتا بزرگی به حساب بیاید، با این حال تصور نمی‌کنیم که به بزرگی ایالات متحده آمریکا باشد. هرکسی که از یک ساحل آمریکا به ساحل دیگر آن، رانندگی کرده باشد می‌دانند که این کشور باید یکی از بزرگترین کشور‌های جهان باشد (البته هست) از سوی دیگر، برزیل، بزرگتر از هیچ یک از همسایگانش به نظر نمی‌رسد، چه برسد به آمریکا! فقط به نقشه نگاه کنید.

اگر چه در واقعیت، اندازه برزیل قابل مقایسه با ایالات متحده آمریکا نیست، اما پنجمین کشور بزرگ جهان است. اگر آن را با آمریکا مقایسه کنیم، برزیل ۱۱درصد بزرگ‌تر است. شبکه جاده‌ای برزیل مثل آمریکا گسترده نیست و بخش بزرگی از این کشور با جنگل‌های آمازون اشغال شده، به همین دلیل تا حد زیادی دسترسی شرق به غرب این کشور را از طریق جاده غیرممکن می‌کنند.

آمریکای جنوبی تقریبا در شرق آمریکای

شمالی قرار دارد

هرچند این یکی ممکن است کمی آمریکا محور به نظر برسد، اما این این فقط تصور غلط آمریکایی‌ها نیست. بیشتر ما حداقل در سرمان، قاره آمریکای شمالی را در موقعیت طولی مشابهی با آمریکای جنوبی قرار می‌دهیم. چون در اکثر نقشه‌هایی که می‌بینیم،جنوب مستقیما زیر شمال قرار دارد، حتی اگر واقعا این گونه نباشد.

مشکل از نقشه رایجی که همه ما در ذهنمان مجسم می‌کنیم. این نقشه تصویر مرکاتور نامیده می‌شود و تنها یکی از تصویر‌های بسیاری است که از جهان داریم. این نقشه قابل قبول‌ترین نقشه هم است، زیرا تقریبا همه کشور‌ها از آن برای اهداف رسمی خود استفاده می‌کنند.

مشکل اینجاست که تصویر مرکاتور نه تنها دقیق نیست، بلکه اطلاعات غلطی را به عنوان حقیقت منتشر می‌کند. این یک نقشه اروپامحور از زمین است، چون در ابعاد کشور‌های نمیکره شمالی بیش از کشور‌های جنوبی اغراق می‌کند. در واقعیت، کشور‌های جنوبی جهان بسیار بزرگتر از آن چیزی هستند که فکر می‌کنید. به همین دلیلی است که آمریکای جنوبی بسیار جمع و جورتر از آنچه هست نشان داده می‌شود. علاوه بر اینکه آمریکای جنوبی بسیار بزرگ‌تر از چیزی است که فکر می‌کنیم، تقریبا کل آن در شرق آمریکای شمالی قرار دارد. اما نقشه‌های جهان آن را کم و بیش مستقیم زیر آمریکای شمالی قرار می‌دهند.

همه چیز درباره افریقا

در تصور بیشتر ما، خط استوا، خطی است که قاره‌های جنوبی و شمالی را از هم جدا می‌کند. این مساله درباره آمریکای جنوبی و استرالیا تا حد زیادی صدق می‌کند، اما در مورد آفریقا اینطور نیست.

اگر به نقشه نگاه کنید، می‌بینید که بیشتر آفریقا اصلا در نیمکره جنوبی نیست، زیرا استوا تقریبا آن را به دو بخش مساوی تقسیم می‌کند. هرچند بخش شمالی، به دلیل برآمدگی قسمت غربی قاره کمی بزرگتر است. علاوه بر این، ما تا حد زیادی اندازه آفریقا را دست کم می‌گیریم. در واقعیت آفریقا بسیار بزرگ است. بزرگ‌تر از مجموع مساحت چین، هند، ایالات متحده و تقریبا کل اروپا روی هم!

تنها بخش کوچکی از ایران، بیابانی و کویر

است

از تصورات غلط درباره خاورمیانه می‌توان یک لیست بلند بالا ساخت. بیشتر دنیا این منطقه وسیع با قومیت‌های بیشمار، تنوع غذایی و روش‌های زندگی را به عنوان یک موجودیت یکپارچه با فرهنگ کم و بیش یکسان تصور می‌کنند. مثلا ایران به دلایلی یک کشور بیابانی در نظر گرفته می‌شود. بیشتر آن‌ها از ایران تصور منظره بی‌انتهای تپه‌های شنی و سافاری‌های شتر به واحه‌های دوردست را دارند، این تصویری است که هنوز در رسانه‌های غربی از ایران نمایش داده می‌شود.

اما ایران دو بیابان دارد، آن هم نه به آن بزرگی که غربی‌ها فکر می‌کنند. تنها ۲۲درصد از ایران را می‌توان به عنوان کویر طبقه بندی کرد. این در حالی است که حدود ۲۸درصد از چین را بیابان تشکیل می‌دهند، اما هیچکس از چین به عنوان یک کشور بیابانی یاد نمی‌کند.

بقیه ایران از سرزمین‌های مختلفی مثل رشته کوه، تالاب، مراتع، سواحل گرمسیری و جنگل تشکیل شده است. قله‌های کوهستانی که همیشه پوشیده از برف هستند، از جمله چیز‌هایی است که انتظار نمی‌رود در ایران یا خاورمیانه وجود داشته باشد و یا زندگی روزمره در تهران، می‌تواند آن را یکی از دیدنی‌ترین شهر‌های جهان کند.

اروپا نسبت به آمریکا به قطب شمال بسیار

نزدیک‌تر است

از هرکس بپرسید آیا نیویورک به قطب شمال نزدیک‌تر است یا لندن، احتمالا جواب می‌دهد نیویورک. شاید به این دلیل باشد که میانگین دمای زمستان در نیویورک ۱۰ درجه پایین‌تر از لندن است و این باید به دلیل نزدیکی به قطب شمال باشد. این مقایسه درباره کشور‌های جنوب اروپا مثل آذربایجان، خنده‌دار به نظر می‌رسد.

اما خنده دار نیست، اگر نقشه را ببینید، نیویورک تقریبا در همان عرض جغرافیایی آذربایجان است، که با لندن زیاد فاصله دارد. همتای اروپایی (یا به عبارت دقیق‌تر آفریقایی) میامی جایی در مصر است. اگر نقشه را به صورت افقی تا کنید، می‌بینید که شمالی‌ترین نقطه آمریکای در نزدیکی جنوبی‌ترین نقطه اروپا قرار می‌گیرد.

این تصورات غلط احتمالا از نقشه مرکاتور نشات می‌گیرد که اندازه برخی بخش‌های جهان را تحریف کرده تا بزرگتر از بقیه به نظر برسند، در نتیجه موجب بی‌قاعدگی‌هایی در موقعیت کلی مکان‌ها شده است.

ما درک نمی‌کنیم که اقیانوس آرام چقدر بزرگ

است

زمانی که نقشه‌کش‌ها در حال کشیدن اولین نقشه جهان بودند، بسیاری از آن‌ها به خاطر بسیاری مسائل مثل تعصبات فرهنگی، فقدان تجهیزات مناسب یا کاربلد نبودن، خطا‌های زیادی در محاسبات داشتند. اگرچه بیشتر این خطا‌ها اصلاح شده اند، اما هنوز در ابعاد خشکی‌های زمین در مقایسه با اقیانوس‌های آن، اغراق شده است.

این اختلاف به خصوص در مورد اقیانوس آرام صدق می‌کند. اگرچه روی کاغذ می‌دانیم که اقیانوس آرام بزرگترین اقیانوس است، اما نمی‌توانیم بزرگی آن را در عمل درک کنیم.حقیقت این است که اقیانوس آرام بیش از یک سوم سطح زمین را دربرمی‌گیرد. بله، حدود ۳۳درصد از ۷۰ درصد زمین که با آب پوشیده شده را اقیانوس آرام تشکیل می‌دهد.

اندازه اقیانوس آرام مشکلات واقعی برای کاوش و نقشه‌برداری ایجاد کرده است. این اقیانوس آنقدر بزرگ است که ما هنوز چیز‌هایی را درباره آن کشف می‌کنیم که هرگز نمی‌دانستیم (اخیرا یک آتشفشان سه میلیون ساله در نزدیکی یکی از جزایر ژاپن در اقیانوس آرام کشف شده است.) همچنین عمیق‌ترین اقیانوس جهان است که عمیق‌ترین نقطه آن تاکنون فقط چهار بار دیده شده، اما هرگز اکتشاف نشده است‌. می‌توانید آن را با فضا مقایسه کنید که بیش از ۵۰۰ بار به آن سفر کرده ایم.

استرالیا کاملا خالی است

استرالیا مثل برادری است که به دنبال کار و مستقل شدن در سن کم از خانه رفته و چیز زیادی درباره اش نمی‌دانیم. استرالیا یکی از پنج کشوری است که اکثر جمعیت آن انگلیسی‌زبان هستند و از همه لحاظ یک کشور نسبتا مرفه است. اما نمی‌دانیم که همه این کار‌ها را با جمعیتی بسیار کم توانسته انجام دهد، آنقدر کم که می‌توان آن را با خالی‌ترین مناطق جهان مثل مغولستان و نامیبیا مقایسه کرد.

باوجود اینکه استرالیا مثل آمریکا بزرگ و توسعه یافته است (ششمین کشور بزرگ حهان است) تراکم جمعیت آن ۵نفر در هر مایل مربع است. چون کل جمعیت استرالیا در مناطق ساحلی زندگی می‌کنند، و بیشتر قسمت‌های داخلی این کشور برای زندگی مناسب نیست. حتی در سواحل هم، جمعیت حول بزرگترین مراکز شهری در ضلع شرقی متمرکز شده اند.

دولت اذعان می‌کند که تراکم پایین جمعیت یک مشکل است، چون مناطق زیادی در این کشور هست که با تلاش‌های توسعه محور می‌تواند به شهر‌های پررونقی تبدیل شود.

منبع: listverse

 تا همین اواخر که اینترنت کل دنیا را متحد کرد، همه ما در دنیای کوچک خودمان زندگی می‌کردیم و درباره زندگی در بخش‌های مختلف این سیاره، چیز زیادی نمی‌دانستیم. همه ما زمان زیادی برای ایجاد فرهنگ خودمان صرف کرده ایم و به نظر می‌رسد کار بزرگی انجام داده ایم، چون همه کشور‌ها واقعا بی‌نظیر و البته برای بقیه کمی عجیب هستند.مردم چیز‌هایی که در کشور‌شان عادی است، اما برای سایر کشور‌ها عجیب است را به اشتراک گذاشتند و آن‌ها را با هم می‌بینیم.

هند: ما در روزنامه‌ها و وبسایت ها، بخش تبلیغات ازدواج داریم که از آن برای پیدا کردن عروس یا داماد استفاده می‌کنیم. این تبلیغات بیشتر توسط والدین منتشر می‌شود. شبیه تیندر است، اما تحت نظارت والدین!

نیوزیلند: راه رفتن با پای برهنه، حتی در خیابان و سوپرمارکت‌ها عادی است.

آمریکای لاتین: روی دیوار‌های اطراف خانه شیشه شکسته می‌گذارند تا دزدها نتوانند از آن بالا بیایند. بعد از مهاجرت به کانادا دیدم که آن‌ها حتی دیوار هم دور خانه‌های خود ندارند!

آلمان: سن قانونی نوشیدن مشروبات الکلی، ۱۶ سال است.

آلمان: ما در دانشگاه ما با دست روی میز می‌کوبیم تا استادمان را تشویق کنیم، به جای اینکه کف بزنیم یا هیچ کاری نکنیم.

استرالیا: روی کلاه ایمنی برای ترساندن پرندگان شاخه، چشم مصنوعی و .. می‌گذارند.

انگلستان: وقتی بشقاب یا لیوانی در رستوران‌ می‌شکند، کل رستوران فریاد می‌زنند و تشویق می‌کنند. وقتی تعطیلات به یک رستوران کانادایی رفته بودم و سینی لیوان‌ها از دست پیشخدمت افتاد، مردم با وحشت نگاه می‌کردند که من از صندلی خود بلند شده بودم و فریاد می‌کشیدم.

نیوزیلند: شکلات سوخاری در نیوزیلند عادی است.

اسلواکی: در عید پاک، پسران در حومه شهر پرسه می‌زنند و روی دختران آب می‌ریزند و با چوب آن‌ها را به آرامی می‌زنند و دختران از آن‌ها تشکر می‌کنند!

کشور‌های اسکاندیناوی: نوزادان را به تنهایی بیرون از خانه می‌گذارند تا چرت بزنند، حتی اگر باران یا برف ببارد!

ایسلند: افراد نام خانوادگی ندارند، در واقع نام خانوادگی آن‌ها از نام پدر با پسوند «پسر» یا «دختر» تشکیل شده است. علاوه بر این، فقط اجازه دارید از یک لیست مصوب نام فرزندان خود را انتخاب کنید یا یک نام جدید انتخاب کنید و مراحل تصویب آن را طی کنید.

ژاپن: چرت زدن سرکار قابل قبول است و حتی برخی کارفرمایان آن را تشویق می‌کنند، چون نشانه سختکوشی است.

ژاپن: خیابان‌ها معمولا نام ندارند، آدرس‌ها فقط عدد هستند.

کره جنوبی: همه در سال جدید، یعنی یکم ژانویه یک سال بزرگتر می‌شوند. علاوه بر این، نوزادی که به دنیا می‌آید یک ساله در نظر گرفته می‌شود، چون زمانی که در رحم مادر بوده هم به حساب می‌آید. بنابراین نوزادی که آخر دسامبر به دنیا می‌آید دو ساله در نظر گرفته می‌شود، اگرچه فقط دو روز زندگی کرده است. کره ای‌ها از سیستم معمولی که ما می‌شناسیم هم استفاده می‌کنند، بنابراین آن‌ها اساسا دو سن دارند.

انگلستان: دو شیر آب مجزا در سینک‌ها جود دارد، یکی با آب سرد و دیگری با آب گرم

منبع: brightside

 طبق گفته دانشمندان، تعداد درختان روی کره زمین، ۱۲ برابر ستارگان موجود در کهکشان راه شیری است. پس جای تعجب ندارد که گاهی اوقات طبیعت سیاره‌ی ما، شاهکار‌هایی را ایجاد می‌کند که آنچنان منحصر به فرد هستند که تا وقتی آن‌ها را با چشمان خود نبینیم، نمی‌توانیم واقعی بودن آن‌ها را باور کنیم.ولی خیالتان راحت باشد که تمام آن‌ها واقعی می‌باشند!

۱. «فلای گیسر»، نوادا، ایالات متحده

۲. سد «کورتون»، نیویورک، ایالات متحده

۳. بازتاب «کانیون»، یوتا، ایالات متحده

۴. دریاچه بایکال، روسیه

۵. حفره بزرگ آبی، بلیز

۶. رودخانه درختی، ایسلند

۷. دریاچه «هیلر»، استرالیا

۸.آتشفشان «دالول»، اتیوپی

۹. ساحل نور، مالدیو

۱۰. یک غار یخی در نزدیکی آتشفشان

موتنوفسکی، روسیه

۱۱. منطقه «میو چای»، ویتنام

۱۲.صبح یخبندان «پالوز»، ایالات متحده

۱۳. آبشار زیر آب، «لو مورن برابانت»، موریس

۱۴.دریاچه «ساروگستون»، جزایر فارو،

دانمارک

۱۵. برکه همیلتون، تگزاس

۱۶. صخره گچی «بیچی هد»، انگلستان

۱۷. کوه تیانژی، چین

۱۸. «پاموکاله»، ترکیه

۱۹.کوه «رورایما»، آمریکای جنوبی

۲۰. رودخانه پنج رنگ، کلمبیا

منبع: brightside

ممکن است مردم نسبت به وزن خود یا اینکه چقدر پول دربیاورند و اینکه چطور آن را بیشتر کنند نیز رفتاری وسواس‌گونه و غیرطبیعی داشته باشند. در بسیاری از کشور‌ها مردم به دنبال راه‌هایی برای حل این مشکلات هستند. با این وجود برخی کشور‌ها کشش وسواسی نسبت به برخی چیز‌ها را به مرحله‌ای تازه برده و وسواس‌ها و تمایلات همگانی متفاوتی را ایجاد کرده اند که به هیچ عنوان طبیعی و معمول نیستند. در ادامه این مطلب می‌خواهیم شما را با کشور‌هایی آشنا کنیم که به یک چیز خاص عادت وسواس‌گونه دارند.

 تا امروز سکه‌ها و اسکناس‌های زیادی در کشور‌های مختلف چاپ شده‌اند که هر کدام برای خودشان داستانی داشتند. در این بین، ماجرای بعضی‌هایشان، خیلی متفاوت با بقیه است به حدی که شاید باورکردن‌شان سخت باشد. سکه‌ها و اسکناس‌هایی که برای مبادله مالی مورد استفاده قرار می‌گیرند و شاید فقط یک کاغذ معمولی باشند، اما ریشه در یک ماجرای جالب و گاهی هم عجیب دارند. بیایید در ادامه با عجیب‌ترین آن‌ها بیشتر آشنا شویم. پول‌هایی که بعضی از مردم کشور‌هایی که از آن‌ها استفاده می‌کنند هم از پشت پرده‌شان خبر ندارند!

وقتی که محققان دانشگاه کلرادو نگاهی دقیق‌تر به آتش سوزی‌های بزرگ ایالات متحده بین سال‌های ۱۹۹۲ تا ۲۰۱۲ انداختند، اطلاعات بسیار شوکه کننده‌ای حاصل شد. حدود ۸۴ درصد از این آتش سوزی‌ها عامل انسانی داشت و تعداد این آتش سوزی‌ها غیر قابل تصور بود. البته که رسانه‌ها تنها آتش سوزی‌های بزرگ و مهم را گزارش می‌دهند، اما این بررسی‌ها نشان داد که بیش از ۱.۵ میلیون مورد آتش سوزی در عرض ۲۱ سال رخ داده است. در این ۲۱ سال، انسان‌ها باعث شروع بیش از ۸۴۰.۰۰۰ هزار مورد آتش سوزی بودند و طول فصل آتش سوزی از ۴۳ روز در سال به رقم باور نکردنی ۹۳ روز در سال رسید.محققان به این نتیجه رسیدند که تغییرات اقلیمی نقش مهمی در این آتش سوزی‌ها داشته و با گرم شدن هوا، جنگل‌ها خشک‌تر شده و بدین ترتیب احتمال آتش سوزی و ادامه آن بیشتر خواهد شد؛ و این به معنای بیشتر شدن آتش سوزی‌های بزرگ منجر می‌شود که البته موضوع جدیدی نیست. آتش سوزی‌های بزرگ همواره خانه ها، حیات وحش و جنگل‌ها را برای قرن‌ها تهدید کرده اند. در ادامه این مطلب قصد داریم شما را با ویرانگرترین و بزرگ‌ترین آتش سوزی‌های تاریخ آشنا کنیم.

۱. شبی که ویسکانسین در آتش سوخت

آتش سوزی در شهر پشتیگو یکی از بدترین آتش سوزی‌های تاریخ ایالات متحده بود و همزمان با یک آتش سوزی کمتر ویرانگر، اما بسیار مشهورتر همراه شد: آتش سوزی بزرگ شیکاگو. بر اساس گزارش واشنگتن پست، تاریخ آتش سوزی بزرگ پشتیگو را به یک دلیل باور نکردنی فراموش کرده است: این آتش سوزی تنها خط تلفن موجود در منطقه را از بین برد و بازماندگان فاجعه هیچ ابزاری برای مخابره کردن خبر جهنمی که در آن گرفته شده بودند به بیرون را نداشتند.

این آتش سوزی در ۸ اکتبر ۱۸۷۱ شمال شرقی ویسکانسین را درنوردید و گمانه زنی‌ها در مورد علت شروع آن نیز متفاوت است. اما گفته می‌شود که کارگران راه آهن برای صاف کردن مسیر ریل گذاری خود قصد سوزاندن بوته‌هایی در مسیر را داشتند که این آتش از کنترل خارج شده و در ادامه باعث سوختن ۱.۲ میلیون هکتار زمین، نابودی ۱۶ شهر و کشته شدن صد‌ها نفر شد.

تعداد کشته شدگان بین ۱.۲۰۰ تا ۲.۵۰۰ نفر عنوان شد. شدت این آتش سوزی را می‌توان با مطالعه خاطرات پدر روحانی پیتر پرنین، کشیش منطقه پشتیگو، متوجه شد. او گروهی از بازماندگان را رهبری می‌کرد که در رودخانه‌ای در همان حوالی روی یک قایق پناه گرفته بودند و شعله‌های آتش را تماشا می‌کردند که از یک سوی رودخانه به سوی دیگر می‌پریدند.

صبح روز بعد بازماندگان به خشکی رفتند و متوجه شدند که شن‌ها به شیشه تبدیل شده و پشته‌ای از جنازه‌های سوخته که یکدیگر را بغل کرده و رو به شعله‌ها بودند پیدا شد. همچنین آن‌ها جنازه مردی را پیدا کردند که در کنار جنازه سوخته همسرش گلوی خود و فرزندانش را بریده بود، او خود و بچه هایش را کشته بود تا درد ناشی از سوختن در شعله‌ها را تجربه نکنند.

۲. جرقه‌ای از قطار که تبدیل به جهنم شد

مینه سوتا از دیرباز به عنوان سرزمین ۱۰.۰۰۰ رودخانه به خاطر زمستان‌های طولانی، سرد و برفی اش شناخته می‌شد، اما تابستان و پاییز ۱۹۱۸ هوای منطقه به طور بی سابقه‌ای گرم و خشک بود. همان ماه‌های خشک و وزش باد‌های ناگهانی بود که جرقه‌ای از یک قطار را به آتشی بزرگ تبدیل کرد که منطقه کلوکت در مینه سوتا را در اکتبر همان سال به مدت چند روز به یک جهنم واقعی تبدیل ساخت. با وزش باد، آتش سوزی اولیه به جهنمی متحرک با سرعت ۶۵ مایل در ساعت تبدیل شد.

آتش با سرعتی باورنکردنی بزرگ‌تر می‌شد و پیش می‌رفت و وقتی که به پایان رسید بیش از ۲۵۰.۰۰۰ هکتار از زمین‌های منطقه سوخته و بیش از ۱.۰۰۰ نفر جانشان را از دست داده بودند. شهر‌های زیادی به طور کامل در دل جهنم سوزان فرو رفتند. شهر کلوکت به طور کامل ویران شد، اما بدترین اتفاق در موس لیک افتاد. به گفته یک تاریخ نگار به نام دان رید، ۴۵۳ نفر از ساکنان موس لیک در آتش سوختند که تعدادی از آن‌ها در زیرزمین هایشان انتظار تمام شدن آتش را می‌کشیدند و بسیاری نیز در حین تلاش برای فرار از آتش جانشان را از دست دادند.

ده‌ها نفر در مسیر جاده‌ای که اکنون پیچ مرد مرده نامیده می‌شود جانشان را از دست دادند و خانواده‌های زیادی به طور کامل نابود شدند، از جمله خانواده‌ای ۵ نفره که به گفته رید «چنان بد سوخته بودند که خاکستر همه آن‌ها را می‌شد در یک جعبه کفش جای داد».

۳. شعله‌هایی که کیلومتر‌ها به آسمان رفت

بر اساس گفته‌های تاریخ نگاران، شهر هینکلی در مینه سوتا و ۵ شهرک و روستای مجاور در نتیجه یک آتش سوزی بزرگ که بین ساعت ۲ تا ۴ بعدازظهر روز شنبه، اول سپتامبر ۱۸۹۴ به اوج خود رسید ویران شدند. به گفته آن‌ها الواربری عامل اصلی افزایش قدرت آتش بود: سال‌ها و سال‌ها بریدن الوار باعث شده بود که منطقه کاملاً خالی از درخت شده و تنها بوته‌های خشک باقی بمانند. تابستان آن سال بسیار گرم و بارندگی وجود نداشت، اما وقوع آتش سوزی امری طبیعی بود و ماه‌ها بود که هوای منطقه از دود آتش سوزی‌ها تاریک بود. آتش سوزی‌ها از سپتامبر آغاز شده بود و وقتی نسیم جای خود را به باد‌های شدید داد آتش شروع به منتشر شدن کرد.

با پایان آتش سوزی تنها در هینکلی بیش از ۴۱۸ نفر و ۱۰۰ نفر نیز در شهر‌ها و رسوتا‌های مجاور کشته شده بودند. همچنین تعداد نامشخصی از بومیان نیز در این آتش سوزی جان خود را از دست دادند. برخی با قطار فرار کردند و برخی دیگر در دورن یک گودال سنگی پر از آب شده در نزدیکی مرکز شهر پناه گرفتند. مادربزرگ دان لارسون از این آتش سوزی جان سالم به در برد و بعد‌ها داستان شعله‌هایی را بازگو کرد که بیش از ۴.۵ مایل به آسمان بلند شده و از فاصله ۲۰۰ مایلی قابل مشاهده بودند.

۴. آتش سوزی که جان آتشنشانان

چترباز را گرفت

منطقه مان گلاچ منطقه‌ای وحشی در جنگل‌های ملی هلنا در مونتانا است، به همین دلیل وقتی که در ۵ آگوست ۱۹۶۹ در این منطقه آتش سوزی دیده شد این خانه‌ها و زندگی انسان‌ها نبودند که تهدید می‌شدند. ماموریت اطفای حریق به تیمی از سرویس جنگل که هنوز تازه کار بودند محول گردید؛ و اینگونه بود که تراژدی رخ داد. ۱۵ آتشنشان چترباز به سمت مان گلاچ براه افتادند، اما تنها دو نفر زنده بازگشتند. مدت کوتاهی پس از رسیدن به زمین و در فاصله نیم مایلی از آتش، باد شدت گرفت و بر اساس محاسبات تنها در عرض ۱۰ دقیقه، آتش ۳.۰۰۰ هکتار را در خود بلعید و بدین ترتیب گروه آتشنشانان خیلی زود به جای تلاش برای خاموش کردن آتش مجبور به تلاش برای فرار و زنده ماندن کردند.

سرویس جنگل، اما این نبرد را «مسابقه‌ای که امکان برد آن وجود نداشت» نامید. این آتش سوزی بعد‌ها الهام بخش کتاب نورمن مک لین با عنوان «مردان جوان و آتش» شد و باعث شد که سرویس جنگل تکنیک‌های آتشنشانی جدیدی را ترتیب داده و استاندارد‌های ایمنی بیشتری را به برنامه‌های خود اضافه کند. اکنون بنایی یادبود برای این آتشنشانان در ورودی مریودر کنیون نصب شده است.

۵. مرگبارترین آتش سوزی در تاریخ کانادا

تقریباً هیچ کسی نمی‌داند دلیل شروع آتش سوزی که بعد‌ها مرگبارترین آتش سوزی تاریخ کانادا لقب گرفت چه بوده است، اما باور‌ها بر این است که آتش سوزی که در نهایت جان ۲۲۴ نفر را گرفت و از ۲۹ جولای ۱۹۱۶ شروع شده و تا روز‌ها ادامه داشت در نتیجه استفاده کارگران از دینامیت برای پاک کردن زمین برای ساخت راه آهن به وقوع پیوست. اما دلیل هر چه که بود این آتش سوزی روش مبارزه آتشنشانان در کانادا با آتش سوزی‌های بزرگ را برای همیشه تغییر داد و باعث شکل گیری نیرو‌های منطقه‌ای آتشنشان در این کشور شد.

در اثر این آتش سوزی روستا‌ها و شهرک‌های زیادی به کلی از بین رفتند، از جمله متیسون، اروکویز فالز و نوشکا که بعد‌ها بازسازی شده و به نام کشیشی که در تلاش برای نجات مردمش از آتش جان باخت، وال گاین نامگذاری شد. مردم بسیاری با بدن‌های نیم سوخته در کنار جاده افتاده و منتظر مداوا شدن بودند و بعد از آتش سوزی نیز غذایی برای خوردن باقی نمانده بود به جز سیب زمینی‌هایی که در آتش سوزی کاملاً پخته شده بودند. بعضی کفش هایشان آتش گرفته بود و اکنون که آن‌ها را خاموش کرده بودند دیگر از پا در نمی‌آمدند.

۶. سوختن ۶۰ زمین فوتبال در دقیقه

گفته می‌شود که سرعت آتش سوزی ۸ نوامبر ۲۰۱۸ در دامنه کوهستان‌های سیرا نوادا چنان بالا بوده که در هر دقیقه زمینی به مساحت ۵۰ زمین فوتبال در آتش سوخته بود و در ۱۳ نوامبر اعلام شد که این آتش سوزی مرگبارترین آتش سوزی در تاریخ کالیفرنیا بوده است. این آتش سوزی دو و نیم هفته ادامه داشت و تا سال بعد تعداد کشته شدگان به طور دقیق مشخص نبوده و برخی قربانیان شناسایی نشده بودند، اما در نهایت تعداد کشته شدگان ۸۵ نفر اعلام شد. اما آمار ویرانی‌ها هولناک بود: بیش از ۱۳.۹۷۲ خانه ویران شد، ۵۲۸ محل کسب و کار سوخته و ۴.۲۹۳ ساختمان دیگر نابود شد.

وسعت زمین‌های سوخته توسط شعله‌ها ۱۵۳.۰۰۰ هکتار برآورد گردید. بیشتر آسیب‌ها به شهر پارادایز وارد شد. خاطرات شاهدان عینی از این آتش سوزی بسیار هولناک بود. یکی از ساکنان این شهر به نام نیکول جولی در حالی که خودروش در محاصره آتش قرار داشت با شوهرش تماس گرفته و فریاد می‌زد: «اگر قرار است بمیری، بجنگ و بمیر».

۷. ما آتش را شروع نکرده بودیم

در جولای سال ۲۰۱۵، آتش سوزی در مکانی بسیار غیرمعمول و باورنکردنی آغاز شد: جنگل‌های بارانی اندونزی. این آتش ماه‌ها ادامه داشت و بخش زیادی از جنگل‌های بارانی اندونزی و زیستگاه جانوران کمیاب و در معرض انقراض مانند اورانگوتان‌ها را به خاکستر تبدیل کرد. به گفته گاردین، در حالی که تعداد کشته شدگان مستقیم ناشی از آتش سوزی تنها ۱۹ نفر اعلام شد، اما بیش از نیم میلیون نفر به دلیل دود ناشی از این آتش سوزی دچار مشکلات تنفسی شدند. بررسی‌های دانشگاه هاروارد در منطقه و پس از پایان آتش سوزی نشان داد که این آتش باعث وقوع بیش از ۱۰۰.۰۰۰ مرگ پیش از موعد شده است.

اگر چه بیشتر منطقه آتش سوزی خالی از سکنه بود، اما باد‌های شکل گرفته در اثر ال نینو دود ناشی از این آتش را به مناطقی مانند سنگاپور، کوالالامپور و سوماترا منتقل کرد. آتش سوزی در اثر تلاش برای سوزاندن جنگل‌ها به منظور تولید روغن پالم و خمیر کاغذ صورت گرفته و جنایت علیه بشریت لقب داده شد. صد‌ها نفر از مقامات بلندمرتبه منطقه‌ای دستگیر و محاکمه شدند.

۸. جمعه سیاهی که نباید فراموش شود

۱۳ ژانویه ۱۹۳۹ بود: یک تابستان داغ، طولانی و خشک استرالیایی و «خشک» کمترین تعبیری بود که برای آن تابستان می‌توانست به کار گرفته شود. سال‌های قبل از این روز که از آن با نام جمعه سیاه یاد می‌شود با خشکسالی همراه بود. بستر رودخانه‌ها و نهر‌ها بسیار خشک شده، آب جیره بندی شده و باد نیز آخرین ذره‌های رطوبت را از کف جنگل بلند کرده و زمین‌های وسیع منطقه را به آتش زنه و چخماق تبدیل ساخته بود. با شدت گرفتن باد، آتش‌هایی که توسط مزرعه داران، معدنکاران، کارگران جنگل و کسانی که در جنگل کمپ زده بودند به سرعت از کنترل خارج شد.

میلیون‌ها هکتار جنگل در آتش سوخت، دستکم ۷۱ نفر و هزاران اسب، گاو و گوسفند نیز کشته شدند. بیش از ۱.۰۰۰ خانه ویران شد و ۵ شهر کوچک به طور کامل توسط شعله‌های آتش بلعیده شدند. هزاران نفر بی خانمان شدند، هکتار‌ها جنگل محافظت شده ویران شده و خاکستر آتش به نیوزیلند رسید.

۷ سال بعد این اتفاق بار دیگر رخ داد و این بار به آن لقب شنبه سیاه داده شد. این بار وقتی که آتش سوزی کنترل شد ۱۷۳ نفر انسان و بیش از ۱ میلیون حیوان جان خود را از دست داده بودند. این آت سوزی در یکی از گرمترین روز‌های تاریخ استرالیا و در حالی که باد‌هایی با سرعت ۶۵ مایل در ساعت وزیدن گرفته بود رخ داد.

منبع: grunge