حکمت نهج البلاغه
وَ قِيلَ لَهُ بِأَيِّ شَيْءٍ غَلَبْتَ الْأَقْرَانَ- فَقَالَ ع مَا لَقِيتُ رَجُلًا إِلَّا أَعَانَنِي عَلَى نَفْسِهِ قال الرضي- يومئ بذلك إلى تمكن هيبته في القلوب
و درود خدا بر او، فرمود: (از امام پرسيدند، با کدام نيرو بر حريفان خود پيروز شدی فرمود) کسی را نديدم جز آن که مرا در شکست خود ياری می‌داد
می‌گويم: (امام به اين نکته اشاره کرد که هيبت و ترس او در دل‌ها جای می‌گرفت)
(سياسی، نظامی)
وَ قَالَ ع لِابْنِهِ مُحَمَّدِ ابْنِ الْحَنَفِيَّةِ يَا بُنَيَّ إِنِّي أَخَافُ عَلَيْكَ الْفَقْرَ- فَاسْتَعِذْ بِاللَّهِ مِنْهُ- فَإِنَّ الْفَقْرَ مَنْقَصَةٌ لِلدِّينِ- مَدْهَشَةٌ لِلْعَقْلِ دَاعِيَةٌ لِلْمَقْتِ
و درود خدا بر او، فرمود: (به پسرش محمد حنفيّه سفارش کرد) ای فرزند من از تهيدستی بر تو هراسناکم، از فقر به خدا پناه ببر، که همانا فقر، دين انسان را ناقص، و عقل را سرگردان، و عامل دشمنی است.
(اقتصادی)
+ نوشته شده در دو شنبه 25 فروردين 1399برچسب:نهج البلاغه,امام علی,امیرالمومنین,پند سیاسی,پند نظامی,اعتقادی,جنگ,پیروزی,هیبت,ترس,محمد حنیفه,تهیدستی,فقر,دین,عقل,عامل دشمنی, ساعت 14:8 توسط آزاده یاسینی
|
