حکمت نهج البلاغه
وَ قَالَ ع الرُّكُونُ إِلَى الدُّنْيَا مَعَ مَا تُعَايِنُ مِنْهَا جَهْلٌ- وَ التَّقْصِيرُ فِي حُسْنِ الْعَمَلِ- إِذَا وَثِقْتَ بِالثَّوَابِ عَلَيْهِ غَبْنٌ- وَ الطُّمَأْنِينَةُ إِلَى كُلِّ أَحَدٍ قَبْلَ الِاخْتِبَارِ لَهُ عَجْزٌ
و درود خدا بر او، فرمود: به دنيا آرامش يافتن در حالی که ناپايداری آن مشاهده می‌گردد، از نادانی است، و کوتاهی در اعمال نيکو با وجود يقين به پاداش آن، زيانکاری است، و قبل از آزمودن اشخاص، اطمينان پيدا کردن از عجز و ناتوانی است.
(اخلاقی، تربيتی)
وَ قَالَ ع مِنْ هَوَانِ الدُّنْيَا عَلَى اللَّهِ أَنَّهُ لَا يُعْصَى إِلَّا فِيهَا- وَ لَا يُنَالُ مَا عِنْدَهُ إِلَّا بِتَرْكِهَا
و درود خدا بر او، فرمود: از خواری دنيا نزد خدا همان بس که جز در دنيا، نافرمانی خدا نکنند، و جز با رها کردن دنيا به پاداش الهی نتوان رسيد.
(علمی، معنوی)
+ نوشته شده در شنبه 27 ارديبهشت 1399برچسب:نهج البلاغه,امام علی,امیرالمومنین,پند اخلاقی,پند تربیتی,علمی,معنوی,دنیا,ناپایدار,کار نیک,پاداش,آزمودن,آزمایش,خواری دنیا,رها کردن دنیا, ساعت 14:21 توسط آزاده یاسینی
|
