حکمت نهج البلاغه
وَ قَالَ ع لَمَّا سَمِعَ قَوْلَ الْخَوَارِجِ لَا حُكْمَ إِلَّا لِلَّهِ - كَلِمَةُ حَقٍّ يُرَادُ بِهَا بَاطِلٌ
و درود خدا بر او، فرمود: (وقتی شنيد که خوارج میگويند، حکومت فقط از آن خداست.) سخن حقّی است که از آن اراده باطل دارند.
(اعتقادی، سياسی)
وَ قَالَ ع وَ أُتِيَ بِجَانٍ وَ مَعَهُ غَوْغَاءُ فَقَالَ - لَا مَرْحَباً بِوُجُوهٍ لَا تُرَى إِلَّا عِنْدَ كُلِّ سَوْأَةٍ
و درود خدا بر او، فرمود: (جنايتکاری را حضور امام آوردند، که جمعی اوباش همراه او بودند.)
مبارک مباد، چهرههايی که جز به هنگام زشتیها ديده نمیشوند.
(اخلاقی، اجتماعی)
+ نوشته شده در دو شنبه 28 مرداد 1398برچسب:نهج البلاغه,امام علی,امیرالمومنین,پند اخلاقی,پند اجتماعی,سیاسی,اعتقادی,خوارج,سخن,حق,اراده,باطل,حکومت,خدا,جنایتکار,اوباش,زشتی, ساعت 14:21 توسط آزاده یاسینی
|