برای این مطلب، بحران را یک شرایط ناخوشایند و منفی در نظر گرفته‌ایم که می‌تواند اقتصاد یک کشور را تحت تاثیر منفی خود قرار دهد. در بسیاری از موارد این شرایط و توصیف می‌تواند شامل کشور‌هایی باشد که درگیر فجایعی مانند جنگ، اپیدمی بیماری یا قحط‌سالی باشند.با این وجود گاهی عوامل چنین بحرانی غیرمعمول و گاه عجیب و غریب هستند. بدین ترتیب مسائل ظاهرا کم ارزش و بی‌خطری مانند زاد و ولد کم، کم بودن تعداد کرکس‌ها یا داشتن گاو‌های بیش از حد برای برخی از کشور‌ها بسیار دردسرسازتر و خطرناک‌تر از آن چیزی است که فکر میکند.
۱۰. بحران جمعیتی در کره جنوبی
بحران کاهش رشد جمعیت در کره جنوبی به حدی جدی است که دولت به زنان و مردانی که بچه‌دار می‌شوند پول می‌دهد. نرخ فرزندآوری این کشور در سال ۲۰۱۸ به پایین‌ترین نرخ خود رسیده و اگر به همین شکل ادامه داشته باشد، انتظار می‌رود تا کمتر از ۱۰ سال آینده، رشد جمعیت در این کشور منفی شود و این به معنای افزایش تعداد مرگ و میر‌ها در مقایسه با تولد نوزادان است. اگر راهکاری برای توقف این رویه اندیشیده نشود، بر اساس برآوردها، انتظار می‌رود که جمعیت این کشور در سال ۲۷۵۰ به صفر برسد. در طی تنها ۱۳ سال دولت کره جنوبی بیش از ۱۲۱ میلیارد دلار برای تشویق والدین به داشتن فرزندان بیشتر هزینه کرده است.
امروزه اکثر زوجین کره‌ای واجد شرایط دریافت ماهیانه ۲۷۰ دلار کمک هزینه تولد فرزند از طرف دولت هستند. از اواخر سال ۲۰۱۹ نیز زوجینی که فرزند یا فرزندانی کمتر از ۸ سال دارند می‌توانند روزی یک ساعت کمتر کار کرده و زودتر به خانه بروند. همچنین دولت در حال ساخت مهد کودک‌ها و مراکز مراقبت روزانه بیشتر است. همچنین مردان نیز در صورتی که همسرشان بچه‌دار شود ۱۰ روز مرخصی زایمان دریافت خواهند کرد که هفت روز بیشتر از ۳ روز مرخصی زایمان کنونی است.
۹. بحران گاو‌های بی‌صاحب در هند
ایالت اوتار پرادش در هند امروزه با بحران فلج کننده گاو‌های بی‌صاحب و رهاشده مواجه است. از آنجایی که گاوها موجودات مقدسی شناخته می‌شوند، هندی‌ها از خوردن گوشت آن‌ها خودداری می‌کنند. اگر چه برخی از مردمان غیرهندو در این کشور گاهی اوقات گوشت گاو می‌خورند، اما دولت محلی و گروه‌های مدافع حقوق گاوها عرصه را بر این بخش از جامعه هند تنگ می‌کنند. این موضوع باعث شده که کشاورزان و پرورش دهندگان احشام انگیزه زیادی برای نگهداری گوساله‌های نر یا گاو‌های ماده خود که دیگر شیر تولید نمی‌کنند نداشته باشند.
اغلب این کشاورزان این گاو‌های بی‌مصرف را در خیابان‌ها رها می‌کنند، زیرا نگهداری از آن‌ها هزینه دارد. در سال ۲۰۱۲، ۱۰۰۹۴۳۶ رأس گاو بی‌صاحب و رها شده در ایالت اوتار پرادش وجود داشت و در سرشماری امسال تعداد آن‌ها بسیار بیشتر خواهد بود. این گاوها باعث آزار کشاورزان و وارد شدن خسارت به آن‌ها شده است، زیرا گاو‌های بی‌صاحب به شکل گله‌ای به مزارع حمله کرده و دانه‌های غلات کشاورزان را می‌خورند. بعضی از این گاوها به مراکز نگهداری از گاو‌های بی‌خانمان و بی‌صاحب برده می‌شوند، اما این مراکز نیز دیگر جوابگوی سیل عظیم گاو‌های رها شده نیستند. این روز‌ها کشاورزان و اعضای جوامع مدافع حقوق گاوها، این گاوها را در ساختمان‌های دولتی مانند مدارس و بیمارستان‌ها زندانی می‌کنند.
۸. بحران پاسپورت در ونزوئلا
در سال‌های اخیر ونزوئلا همواره به دلایل ناخوشایند و منفی در رأس اخبار رسانه‌ها قرار داشته است. این کشور آمریکای جنوبی دارای منابع غنی نفتی با اَبَرتورمی فلج کننده مواجه است که اقتصاد این کشور را به نابودی کشانده است. در شرایطی که دو نفر ادعای ریاست جمهوری در کشور را دارند، مشکلات زیادی در ونزوئلا وجود دارد که به نظر نمی‌رسد به این زودی‌ها رفع شوند. از سال ۲۰۱۴ تاکنون بیش از ۲.۳ میلیون نفر ونزوئلا را به مقصد دیگر کشورهای آمریکای لاتین ترک کرده‌اند. علاوه بر این، بسیاری نیز هنوز به خاطر نداشتن پاسپورت توان خارج شدن از کشور و ورود قانونی به کشورهای همسایه را ندارند.
بحران پاسپورت در ونزوئلا چنان شدید است که کشورهای همسایه به ونزوئلایی‌هایی که تاریخ اعتبار پاسپورتشان به پایان رسیده نیز اجازه ورود می‌دهند. با این وجود ونزوئلایی‌هایی که پاسپورت ندارند نمی‌توانند از کشور خارج شوند. گرفتن پاسپورت یا اسنادی که باید توسط دولت ونزوئلا صادر می‌شد حتی قبل از بحران اقتصادی نیز پروسه‌ای طولانی و پرپیچ و خم بود و اکنون بسیار بدتر نیز شده است. کارکنان اداره پاسپورت ونزوئلا عمداً روند صدور پاسپورت را به تعویق می‌اندازند تا متقاضیان مجبور شوند برای تسریع این پروسه بین ۱۰۰۰ تا ۵۰۰۰ دلار به عنوان رشوه به آن‌ها بپردازند. این روز‌ها کمتر ونزوئلایی متقاضی پاسپورت یا کسانی که در دستگاه حکومتی روابطی ندارند وجود دارد که بتواند چنین رشوه هنگفتی بپردازد و دولت نیز تمایل چندانی به دادن پاسپورت به شهروندان و اجازه خروج از کشور به آن‌ها را ندارد.
۷. بحران سلامت در ونزوئلا
همچنین ونزوئلا یک بحران دیگر را علاوه بر بحران‌های گفته شده تجربه میکند و آن بحران در بخش سلامت و بهداشت این کشور است. دست کم ۲۲۰۰۰ پزشک از کشور فرار کرده‌اند که باعث شده ونزوئلا با بحران عمومی کمبود پزشک مواجه شود. در نتیجه برخی از بیمارستان‌ها تعطیل شده یا به طور نامنظم و موقتی فعال هستند و آن‌هایی که هنوز باز مانده‌اند نیز امکانات کافی برای خدمت‌رسانی به شهروندان ندارند. در این شرایط، بیماران باید هنگام مراجعه به بیمارستان، خود داروها، سرنگ‌ها، دستکش‌های استریل و حتی صابون برای ضد عفونی کردن را خود تهیه کرده و به بیمارستان ببرند. بدین ترتیب بیمارستان‌های ونزوئلا از جایی که افراد در آن درمان می‌شوند به جایی که افراد در آن می‌میرند تبدیل شده است.
بدین ترتیب در بیمارستان‌های این کشور بسیار عادی است که بیماران به خاطر یک بیماری به بیمارستان مراجعه کرده و در طول مدت حضور در آنجا به یک بیماری مرگبار دیگر نیز مبتلا شوند. کمبود شدید دارو و سوء تغذیه نیز بر وخامت اوضاغ افزوده که آن را به یک فاجعه واقعی انسانی تبدیل کرده است. همچنین بر تعداد موارد سوختگی افزوده شده، زیرا افراد ناچارند به جای سیستم‌های گرمایشی و لامپ‌های برقی از آتش چوب و لامپ‌های نفتی استفاده کنند.
۶. بحران غذایی چین
اکنون چندین سال است که چین با بحران غذایی مواجه بوده و جنگ تجاری با ایالات متحده این شرایط را بدتر نیز کرده است. سال گذشته، دولت چین در پاسخ به تعرفه‌های اعمال شده توسط دونالد ترامپ بر کالا‌های چینی وارداتی به ایالات متحده، تعرفه‌های مالیاتی جدیدی روی چندین قلم کالای خوراکی بسیار ضروری خود مانند سویا، سورگوم و ذرت که از ایالات متحده وارد می‌شدند اعمال کرد. جالب این که کمپانی Sinograin که ارگانی دولتی و مسئول ذخیره غلات دولتی است باید این مالیات را بپردازد.
بعد از این ماجراها، شی جین پینگ، رییس جمهور چین، به مناطق شمال شرقی این کشور که بیشترین مزارع کشور را در خود دارد سفر کرده و اعلام کرد که چین باید در زمینه تولیدات کشاورزی و غذایی بیش از قبل خودکفا باشد. تولید محصولات غذایی برای چین همواره دردسرساز بوده است. اگر چه چین یک پنجم جمعیت جهان را داراست، اما کمتر از یک دهم زمین‌های قابل کشاورزی جهان را در اختیار دارد.
علاوه بر این، بخش‌های زیادی از این زمین‌های قابل کشت یا توسط کارخانه‌ها و صنایع اشغال شده یا در اثر فلزات سنگینی که توسط فاضلاب این صنایع تولید شده، مسموم و غیرقابل کشت شده است. بحران غذایی در چین از دهه‌ها قبل آغاز شد، زمانی که بهبود استاندارد زندگی چینی‌ها باعث شد که مردم این کشور از رژیم غذایی عمدتاً مبتنی بر کربوهیدرات به سمت رژیم غذایی غنی از پروتئین روی بیاورند و این در شرایطی است که در این کشور زمین کشاورزی کافی برای کاشت سبزیجات و پرورش احشام وجود ندارد.
در حال حاضر، دولت چین توانسته با واردات غذا و اجاره یا خرید زمین‌های کشاورزی در برخی از کشورهای قاره آفریقا، آمریکا و البته استرالیا مشکل تامین غذای خود را حل کند. با این وجود، جنگ تجاری با ایالات متحده نشان داده که وارد کردن اقلام خوراکی نمی‌تواند منبعی قابل اطمینان و بادوام برای تامین این نیاز باشد. علاوه بر این، بسیاری از کشور‌هایی که مزارع خود را به چینی‌ها اجاره داده‌اند در دهه‌های پیش رو با افزایش شدید جمعیت روبرو خواهند شد و به زمین‌هایشان برای سیر کردن شکم شهروندان خود نیاز خواهند داشت.
۵. بحران بازیافت پلاستیک در ایالات متحده
این یکی خبری بد برای فعالان محیط زیست است: دولت ایالات متحده نمی‌تواند بسیاری از تولیدات پلاستیکی قابل بازیافت خود را بازیافت کند. چندین سال پیش، مقدار زیادی از پلاستیک‌های قابل بازیافتی که در ایالات متحده استفاده می‌شد در نهایت به چین می‌رسید. این رویه از ژانویه ۲۰۱۸ تغییر کرد، زمانی که چین واردات پلاستیک‌های قابل بازیافت از ایالات متحده را ممنوع اعلام کرد. بدین ترتیب ایالات متحده برای جایگزینی چین به منظور بازیافت زباله‌های پلاستیکی خود دست به دامان کانادا، ترکیه، مالزی و تایلند شد.
در نیمه اول سال ۲۰۱۷، ایالات متحده بیش از ۴۰۰۰ تن پلاستیک قابل بازیافت را به تایلند صادر کرده بود. در مدت ۶ ماه پس از ممنوعیت واردات این پلاستیک‌ها به چین، صادرات زباله‌های پلاستیکی ایالات متحده به تایلند به بیش از ۹۱۰۰۰ تن رسید که ۱.۹۸۵ درصد افزایش را نسبت به سال قبل نشان می‌دهد. اما این کشور‌ها پلاستیک ایالات متحده را نمی‌خواهند. مالزی بر روی این اقلام مالیات وضع کرده و انواع پلاستیک‌هایی که می‌تواند وارد کند را محدود کرده است و دولت تایلند نیز قول داده که تا دو سال آینده واردات پلاستیک از ایالات متحده را به کلی ممنوع خواهد کرد. در پاسخ به این موضوع، برخی از ایالت‌های آمریکا یا بازیافت برخی از انواع پلاستیک‌ها را کنار گذاشته و یا بازیافت را به طور کلی رها کرده‌اند.
۴. بحران زاد و ولد در چین
چند دهه پیش، دولت چین برای کنترل جمعیت در حال رشد فزاینده خود سیاست تک فرزندی را تصویب و به اجرا گذاشت. این قانون با وسواس شدیدی اعمال شد و دولت حتی در موارد متعددی به سقط جنین اجباری و عقیم کردن افرادی که از اجرای آن سرباز می‌زدند استفاده کرد. در سال ۲۰۱۵، دولت چین سیاست دو فرزندی را جایگزین سیاست تک فرزندی کرد، زیرا مشخص شد که رشد جمعیت در این کشور نیز مانند کره جنوبی با کاهش مواجه شده است.
اما به نظر می‌رسد که زوجین چینی همچنان داشتن یک فرزند یا نداشتن فرزند را ترجیح می‌دهند. دولت چین می‌خواهد که زوجین بیش از یک فرزند داشته باشند و به همین دلیل با تبلیغات و پروپاگاندای ملی محور آن‌ها را به فرزندآوری بیشتر «برای وطن» تشویق میکند و رسانه‌های دولتی نیز بچه‌دار شدن والدین را یک مسئله ملی و فراتر از حریم خانواده می‌نامند. دولت در نظر دارد به خانواده‌هایی که صاحب دومین فرزند می‌شوند کمک هزینه مالی بپردازد. همچنین صحبت‌هایی در مورد کاهش مالیات برای خانواده‌های دارای دو فرزند و حتی کنار گذاشتن سیاست دو فرزندی و آزاد گذاشتن زوجین در داشتن هر تعداد فرزندی که بخواهند نیز در دولت این کشور شنیده می‌شود.
۳. بحران کرکس در هند
هند در گذشته کرکس‌های زیادی داشت و جمعیت کرکس در این کشور چنان بالا بود که کسی نیازی به سرشماری آن‌ها نمی‌دید به طوری که در اوایل دهه ۱۹۹۰ تعداد این پرندگان در کشور بیش از ۴۰ میلیون مورد گزارش شده بود. این موضوع بین سال ۱۹۹۲ تا ۲۰۰۷ با تغییری شدید همراه شد که در طی آن جمعیت کرکس‌ها با ۹۷ تا ۹۹.۹۹ درصد کاهش مواجه شد به نحوی که اکنون تنها ۲۰۰۰۰ کرکس در این کشور وجود دارند. جالب این که هیچ کسی متوجه کاهش جمعیت کرکس‌ها نشده بود تا اینکه روستاییان و محققان به ناگاه متوجه شدند که دیگر مانند گذشته کرکس به چشمشان نمی‌آید.
برخی کشاورزان حتی ادعا می‌کردند که ایالات متحده کرکس‌های کشورشان را به سرقت برده است. یادتان هست که گفتیم هندی‌ها گوشت گاو نمی‌خورند؟ در واقع مزرعه‌داران هندی، گاو‌های مرده خود را به کرکس‌ها می‌دادند. متاسفانه، دیکلوفناک که یک داروی مُسکن معمول است که هندی‌ها برای گاو‌های خود استفاده می‌کنند برای کرکس‌ها مرگبار است.
این دارو باعث از کار افتادن کلیه و مرگ کرکس‌هایی می‌شود که از جنازه گاو‌های مرده تغذیه می‌کنند. بدین ترتیب اکنون کرکس کافی برای خوردن لاشه گاوها وجود ندارد که باعث شده تعداد زیادی لاشه گندیده و تجزیه نشده گاو در سراسر هند وجود داشته باشد. بدین ترتیب سگ‌ها و موش‌ها جایگزین کرکس‌ها شده‌اند، اما به اندازه کرکس‌ها تاثیرگذار نیستند. همچنین سگ‌ها و موش‌ها می‌توانند باعث انتقال باکتری‌های موجود در نعش گاوها به انسان‌ها شوند. هند استفاده از دیکلوفناک را ممنوع و برنامه‌هایی برای افزایش جمعیت کرکس‌ها در پیش گرفته است، اما نتیجه دادن این سیاست‌ها زمان‌بر خواهد بود.
۲. بحران خودکشی در کره جنوبی
کره جنوبی یکی از بالاترین نرخ‌های خودکشی را در جهان دارد. در سال ۲۰۱۵ بیش از ۱۳۵۰۰ شهروند کره‌ای خودکشی کرده‌اند که به طور متوسط ۳۷ نفر در هر روز است. بیشتر کسانی که دست به خودکشی می‌زنند شهروندان مسن این کشور هستند که اغلب در فقر زندگی کرده و نمی‌خواهند باری بر روی دوش فرزندان و خویشاوندان خود باشند. بسیاری از افراد سالخورده در کره جنوبی چنان فقیر هستند که برای زنده ماندن به غذا‌های رایگان ارگان‌های خیریه وابسته‌اند. در پاسخ به نرخ بالای خودکشی در کشور، دولت کره جنوبی هر گونه توافق چند جانبه بین افراد برای دست زدن به خودکشی را جرم تلقی میکند. همچنین در سال ۲۰۱۱ و با ممنوعیت داروی آفت کش گیاهی خاصی که معمولاً برای خودکشی استفاده می‌شد، نرخ خودکشی در کره جنوبی با ۱۵ درصد کاهش مواجه شد.
۱. بحران انرژی‌های تجدیدپذیر در آلمان
آلمان کشور نماد انرژی‌های تجدیدپذیر است. در یک روز یکشنبه در سال ۲۰۱۷، آن چنان انرژی توسط منابع تجدیدپذیر تولید انرژی این کشور تولید شد که دولت به مصرف کنندگان پول داده تا انرژی بیشتری مصرف کنند. از این پدیده با عنوان «قیمت‌های منفی» یاد شده و در بلژیک، بریتانیا، فرانسه، سوییس و هلند نیز رخ داده بود.
در این گونه موارد، دولت به شهروندان و کارخانه‌ها پول می‌دهد که تجهیزات و ماشین‌آلاتی که به آن‌ها نیاز ندارند را نیز روشن کنند. البته در واقع به آن‌ها پولی پرداخت نمی‌شود بلکه هزینه این مصرف انرژی اضافی از قبض‌های آنان پاک می‌شود. این موضوع بدین دلیل است که انرژی طبیعی و سبز غیرقابل پیش‌بینی و غیرقابل کنترل است. برای مطابقت با نیاز‌ها میتوان انرژی هسته‌ای یا زغال سنگ را کاهش یا افزایش داد، اما این موضوع در مورد صفحات خورشیدی و توربین‌های بادی صدق نمی‌کند، زیرا آن‌ها با توجه به شرایط آب و هوایی برق تولید می‌کنند.
بدین ترتیب چنین مشکلی در آلمان به پدیده‌ای به نام «فقر انرژی» منجر شده است. فقر انرژی زمانی رخ می‌دهد که شهروندان در پرداخت هزینه‌های برق خود با مشکل مواجه می‌شوند یا آنقدر پول صرف هزینه مصرف برق خود می‌کنند که پول کافی برای تامین نیاز‌های دیگر خود ندارند. این مشکل بدین دلیل رخ می‌دهد که آلمانی‌ها به طور متوسط ۱۷۱ دلار در سال برای قیمت‌های بالای برق به منظور فعال نگه داشتن کمپانی‌های تولید انرژی سبز پرداخت می‌کنند.
منبع: listverse
