حکمت نهج البلاغه
وَ قَالَ ع لَا تَظُنَّنَّ بِكَلِمَةٍ خَرَجَتْ مِنْ أَحَدٍ سُوءاً- وَ أَنْتَ تَجِدُ لَهَا فِي الْخَيْرِ مُحْتَمَلًا
و درود خدا بر او، فرمود: شايسته نيست به سخنی که از دهان کسی خارج شد، گمان بد ببری، چرا که برای آن برداشت نيکويی می‌توان داشت.
(اخلاق اجتماعی)
وَ قَالَ ع إِذَا كَانَتْ لَكَ إِلَى اللَّهِ سُبْحَانَهُ حَاجَةٌ- فَابْدَأْ بِمَسْأَلَةِ الصَّلَاةِ عَلَى رَسُولِهِ ص- ثُمَّ سَلْ حَاجَتَكَ- فَإِنَّ اللَّهَ أَكْرَمُ مِنْ أَنْ يُسْأَلَ حَاجَتَيْنِ- فَيَقْضِيَ إِحْدَاهُمَا وَ يَمْنَعَ الْأُخْرَى
و درود خدا بر او، فرمود: هر گاه از خدای سبحان درخواستی داری، ابتدا بر پيامبر اسلام صلّی اللّه عليه و آله و سلّم درود بفرست، سپس حاجت خود را بخواه، زيرا خدا بزرگوارتر از آن است که از دو حاجت درخواست شده، يکی را برآورد و ديگری را باز دارد.
(عبادی، معنوی)
+ نوشته شده در دو شنبه 15 ارديبهشت 1399برچسب:نهج البلاغه,امام علی,امیرالمومنین,پند اخلاق اجتماعی,پند عبادی,معنوی,سخن,گمان بد,حاجت,صلوات, ساعت 14:33 توسط آزاده یاسینی
|
