شعر
شده يکبار مرا با دل خود يار کني
گرچه سنگ است ولي باز تو اصرار کني
ديده ابري ست که درهجرتو باران دارد
شده با ابر خود اين زمزمه تکرارکني
شده يکبار نگويي که موازي باشيم
نقطه اي آخر خط،صحبت پرگار کني
شده هنگام غروبي که پراز ناکامي ست
تا که آرام شوم صحبت ديدار کني
شده يکبار گرفتار وفا باشي و عهد
با رقيبم سخن از فتنه و آزار کني
شده مهتاب شبي وقت غزلخواني ماه
همه را جز من محنت زده انکار کني
شده يکبار قدم را به بيابان بنهي
همدلي باغم مجنون گرفتار کني
هنري نيست که فارغ بنشيني و به ناز
روز و شب خون به دل عاشق بيمار کني
اين همه کار نه ازعهده ي تو ساخته نيست
دين و آيين تو اين است دل افگار کني.
مرتضي برخورداري
نظرات شما عزیزان:
