ﻣﻮﺳﯽ ‏ﺧﻄﺎﺏ ﺑﻪ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺩﺭ ﮐﻮﻩ ﻃﻮﺭ:
ﺍَﺭَﻧﯽ ‏« ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺑﻪ ﻣﻦ ﻧﺸﺎﻥ ﺑﺪﻩ »
ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ: ﻟﻦ ﺗﺮﺍﻧﯽ ‏« ﻫﺮﮔﺰ ﻣﺮﺍ ﻧﺨﻮﺍﻫﯽ ﺩﯾﺪ »

ﺑﺮﺩﺍﺷﺖ ﺳﻌﺪﯼ:
ﭼﻮ ﺭﺳﯽ ﺑﻪ ﮐﻮﻩ ﺳﯿﻨﺎ ﺍﺭﻧﯽ ﻣﮕﻮ ﻭ ﺑﮕﺬﺭ
ﮐﻪ ﻧﯿﺮﺯﺩ ﺍﯾﻦ ﺗﻤﻨﺎ ﺑﻪ ﺟﻮﺍﺏ ﻟﻦ ﺗﺮﺍﻧﯽ 

ﺑﺮﺩﺍﺷﺖ ﺣﺎﻓﻆ:
ﭼﻮ ﺭﺳﯽ ﺑﻪ ﻃﻮﺭ ﺳﯿﻨﺎ ﺍﺭﻧﯽ ﺑﮕﻮ ﻭ ﺑﮕﺬﺭ
ﺗﻮ ﺻﺪﺍﯼ ﺩﻭﺳﺖ ﺑﺸﻨﻮ، ﻧﻪ ﺟﻮﺍﺏ ﻟﻦ ﺗﺮﺍﻧﯽ 

ﺑﺮﺩﺍﺷﺖ ﻣﻮﻻﻧﺎ:
ﺍﺭﻧﯽ ﮐﺴﯽ ﺑﮕﻮﯾﺪ ﮐﻪ ﺗﺮﺍ ﻧﺪﯾﺪﻩ ﺑﺎﺷﺪ
ﺗﻮ ﮐﻪ ﺑﺎ ﻣﻨﯽ ﻫﻤﯿﺸﻪ، ﭼﻪ ﺗﺮﯼ ﭼﻪ ﻟﻦ ﺗﺮﺍﻧﯽ

ﺳﻪ ﺑﯿﺖ ، ﺳﻪ ﻧﮕﺎﻩ ، ﺳﻪ ﺑﺮﺩﺍﺷﺖ
ﻣﺜﻞ ﺳﻌﺪﯼ، ﻋﺎﻗﻼﻧﻪ
ﻣﺜﻞ ﺣﺎﻓﻆ، ﻋﺎﺷﻘﺎﻧﻪ
ﻣﺜﻞ ﻣﻮﻻﻧﺎ، ﻋﺎﺭﻓﺎﻧﻪ

به خواب درنرود چشم بخت من همه عمر

گرش به خواب ببينم که در کنار منست

اگر معاينه بينم که قصد جان دارد

به جان مضايقه با دوستان نه کار منست

حقيقت آن که نه درخورد اوست، جان عزيز

وليک درخور امکان و اقتدار منست

نه اختيار منست اين معاملت ليکن

رضاي دوست مقدم بر اختيار منست

درون خلوت ما غير در نمي‌گنجد

برو که هر که نه يار منست بار منست

ستمگرا دل سعدي بسوخت در طلبت

دلت نسوخت که مسکين اميدوار منست

و گر مراد تو اينست بي مرادي من

تفاوتي نکند چون مراد يار منست.

سعدي

دير آمدي اي نگار سرمست

زودت ندهيم دامن از دست

بر آتش عشقت آب تدبير

چندان که زديم بازننشست

از روي تو سر نمي توان تافت

وز روي تو در نمي توان بست

از پيش تو راه رفتنم نيست

چون ماهي اوفتاده در شست

سوداي لب شکردهانان

بس توبه صالحان که بشکست

اي سرو بلند بوستاني

در پيش درخت قامتت پست

بيچاره کسي که از تو ببريد

آسوده تني که با تو پيوست

چشمت به کرشمه خون من ريخت

وز قتل خطا چه غم خورد مست

سعدي ز کمند خوبرويان

تا جان داري نمي توان جست

ور سر ننهي در آستانش

ديگر چه کني دري دگر هست؟

سعدي