حکمت نهج البلاغه
وَ قَالَ ع الْفَقِيهُ كُلُّ الْفَقِيهِ مَنْ لَمْ يُقَنِّطِ النَّاسَ مِنْ رَحْمَةِ اللَّهِ - وَ لَمْ يُؤْيِسْهُمْ مِنْ رَوْحِ اللَّهِ وَ لَمْ يُؤْمِنْهُمْ مِنْ مَكْرِ اللَّهِ
و درود خدا بر او، فرمود: فقيه کامل کسی است که مردم را از آمرزش خدا مأيوس، و از مهربانی او نوميد نکند، و از عذاب ناگهانی خدا ايمن نسازد.
(علمی، اعتقادی)
وَ قَالَ ع أَوْضَعُ الْعِلْمِ مَا وُقِفَ عَلَى اللِّسَانِ - وَ أَرْفَعُهُ مَا ظَهَرَ فِي الْجَوَارِحِ وَ الْأَرْكَانِ
و درود خدا بر او، فرمود: بی‌ارزش‌ترين دانش، دانشی است که بر سر زبان است، و برترين علم، علمی است که در اعضا و جوارح آشکار است.
(علمی، تربيتی)
+ نوشته شده در سه شنبه 1 مرداد 1398برچسب:مطالب مذهبی,نهج البلاغه,امام علی,امیرالمومنین,حیدر,علمی,اعتقادی,تربیتی,فقیه,آمرزش,مایوس,مهربانی,نا امید,عذاب ناگهانی,دانش,زبان,برترین علم,اعضا,جوارح, ساعت 9:16 توسط آزاده یاسینی
|
